Düşen de vardır, düşmeyen de. Mesela benim aşık olduğum kişinin yazısı okunmuyor.

Düşen olmuşsa da el yazısı bahane olmuştur.

18. yy'da belki

18 yy ? Haha bence de.

iki kutu ilaç...

2 tane kot pantolon

bayan oldugum icin surekli kiyafet alirim en son 1 şal/fular aldım

Kitap aldım ben de.

Kitap

bekarım, hayatımda biri yok, sürekli kendime bir şey alıyorum :D

en son: parfüm.

iphone 15 pro max
ilaç

İlaç alan arkadaşlara geçmiş olsun. Kitap alanlara iyi okumalar. Kıyafet üzerine alanlar da güle güle giysin. Yoga yapıyordum ara verdim yeniden başlamak istiyorum belki tayt, tişört falan alırım yakın zamanda. Bu aralar kendime hediyelere doyamayacağım galiba.

Pantolon, tişört. Ah bir de ilaç.

Bb krem, oje, pamuk bir tane de tişört aldım. Alışverişten dönüyorum soru denk geldi. Kendime rutin olarak kitap alıyorum indirimleri takip ederek onları saymadım.

bayiden motosiklet
iphone 15
airpods 3.nesil
100.yıl gs forması

hepsi aynı dilime geldi, hatırlamıyorum.

şey istiyorum şimdilerde icardi bilekliği hani şu zen’de bir de sarı icardi forması 9 numaralı olan.

Rimel aldım dün.

telefon

güngezgini diye bi çizgiroman, buradaki önerileri görüp aldım.

İhtiyacım olarak aldığım şeyleri saymıyorum (vitamin, kitap en son bunları aldım)
Kendime hediye olarak bir şey yapmak istiyorsam genellikle normalde benim standardım için lüks sayılabilecek tutarda bir giysi ya da güzel bir mekanda yemek ısmarlarım.
Bu ay yemek ısmarladım.

parfüm

Az önce iki tane bluz aldım, az sonra da gidip saklama kabı alıcam.

Bayram için değil ama Haziran gibi var. Şu anda zaten denize girilmez çok soğuk olur.

iki aile de farklı şehirlerde, 3 gün birinde 3 gün ötekinde kalıp döneceğiz

3er gün +1

3er gün +2

Maddi nedenlerle yok.
Evde, sabahları erken kalkmama lüksü ve hobilerle geçecek.

Var abd ye gitmeyi planlıyoruz

Bir tane arkadaşım var. Tanışalı çok kısa bir süre oldu ama o kadar sevdik ki birbirimizi artık kardeş olduk.

Var. Ofiste calisanlarla da müdürlerle de oldukça yakınız(saka, goygoy, genel hayat/aile konusmalari vs). Hiçbir sekilde sorun olmuyor ve çok tatlı bir ofis ortamı var.

Buna ek olarak yakin dediğim iki adet arkadaşım var ama farklı departmanlardalar.

is yerinde "BFF" olmaz, olmamali.
cunku ozel hayat ile is hayatini ayirmak lazim.

Ben hep mesafeliyimdir. Biri işten çıkınca hiç üzülmem onun yerine işe giren kişiyle hemen tanışır işime bakmaya devam ederim, biri işten çıkınca hiç üzülmem hiç duygusal bağ kurmam. Ama belli bir düzeyde muhatap oluyorum tabi ki. Öğle yemeğinde denk gelince hayata dair genel sohbetler ediyorum.

3-4 tane var ama işyeri arkadaşı olarak, dışarıda çok çok nadir görüşüyoruz.

Bir iki kişi hariç herkesle aram iyi. Goygoy sohbet çok eğlenceli geçiyor. 4-5 tanesi ile her hafta mutlaka dışarıya çıkarız.

Arkadaşım yok. İş stresli. Rekabetli, ayak kaydırmalı bir ortam. Söylediğin her eşy aleyhinde delil olarak kullanılıyor. Mesela okuldan beri tanışanlar seni asla aralarına almazlar. Bunun ayarı ellerine koz vermemek.

yok. olmasını da tavsiye etmem.

Dışarıda hicbiriyle görüşmüyorum, benimle yakın olmak istiyorlar ama hep belli bir mesafede tutuyorum. İs arkadasindan, özel hayat arkadaşı olmaz , çok nadir istisnalar hariç.

Eşimle eski işyerimde tanışmıştık, şimdi de arayıp hal hatır sorduğum arkadaşlarım var. Mesafeli olarak arkadaşlıklar kurarım. Bugüne kadar problem yaşamadım.

Valla 10 yıldır yeni arkadaşlarımın neredeyse hepi iş yerinden. Çok da güzel arkadaşlıklar edindim. İş yerindekilerden arkadaş olmaz diyenleri hiç anlaymadım o yüzden.

bir ayarı olması gereken bir şey değil ki bu neden bazı insanlar böyle her olaya satranç gibi stratejist yaklaşıyor merak ediyorum. benim ilk iş yerimde çok yakın arkadaşlarım vardı çünkü birlikte çok güzel bir frekans yakalamıştık. o ekipten bazıları şehir değiştirince koptuk ama kalanları hala en yakın arkadaşlarımdan görüşüyoruz arada. bir sonraki iş yerinde ise hiç arkadaşım yoktu çünkü keyifli bir iletişim kurabileceğim tarzda birisi yoktu. şimdiki iş yerinde de ilk iş yerimdeki gibi çok yakın diyebileceğim seviyede olmasa da iyi arkadaşlarım var dışarda takılıyoruz arada.

1 arkadaşım var, mesafeliyim

ben 28e, 2 arkadasim var (31k, 35k) hayatimi guzel yapan harika insanlar. her hafta en az 2 gun beraberiz. gecen senelerde haftada 5 gun falan birlikte gecirdigimiz bile oluyordu. raki icmeye de gideriz, konsere de doga yuruyusune de. en son gece 2de aa bu ne sirasiymis diye random bir siraya girdik bilet aldik kendimizi rave'de bulduk.

kiz arkadasimi da hemen kabullendiler ekibimize.

herkes karsi cikmis isyerinden arkadaslara da, gunun 8 saati uzaktan da olsa bu insanlarla calisiyoruz. acikcasi arkadaslarim olmasa bu iste durmazdim ben.

Olmasın isterdim ama var. Az sayıda çalışan olunca herkes "arkadaş" olmak zorunda kalıyor. İş çıkışı birlikte yeniyor, içiliyor, planlar yapılıyor. Zorunlu katılıyorum. Keşke mesafeli olsak.

Eski şirketimde çok sağlam arkadaşlarım vardı, hepsiyle hala görüşürüz. Yeni şirketimde hiç yok. Bilinçli olarak uzak duruyorum.

en yakın arkadaşlarımdan birisiyle ilk çalıştığım şirkette tanışmıştım. o zamanlar yöneticisiydim. sonradan nikah şahidi bile ben oldum ve hala her gün 1 saat konuşuruz.

sonraki şirketteki arkadaşlarla aramızdaki alt - üst ilişkisi, "arkadaş" olmamızı engelledi ama hala 1-2 ayda bir oturur rakı içeriz.

Ben bırakırım evlerine. Hatta evlerine girdiklerine de emin olmadan oradan ayrılmam.

Beni bırakıyorlardı ama yol üstünde.

kendi aracımla milleti toplayıp gittiysek, dönüşte bırakırım. onun haricinde de buluştuğumuzda güzergah üstü-civarı arkadaşlarımı da yol üstü atar giderim. çok alakasız ters yöndeki arkadaşlara da metroya kadar vs teklif ederim. ama çok zıt-ters yöndekileri götürmedim pek gece yarısı değilse acil bişey yoksa, kendileri de istemez öyle bir çevrem de yok zaten.

Arabam yokken cok birakildim, ben de birakirim mutlaka.

bırakırdım. şimdi hiç biri yok. hayat.

yol üstündekileri ve yakındakileri bırakırım ama aşırı yol değiştirmem hele trafikse falan girmem ana arterde bırakabilmek iyidir ist için bence seçici olunabilir.

bırakıyorum çoook uzak değilse.

Bırakıyorlar beni sağ olsunlar :)

Bırakılıyorum / bırakıyorum. Bazen evin önüne kadar bazen ~5dk yürüme mesafesinde, devamında gidilecek yola bağlı.

kız arkadaşlarımı beylikdüzünde otururken karşıya geçip bırakıyorum.

ne kadar yakın olduğuma bağlı. sevdiğim insansa bırakırım. değilse metrobus-marmaray vs. en pratik ulaşıma bırakırım.

yol üzeri herkesi bırakırım. sevdiğim arkadaşlarım için kendi yolumdan da saparım : )

girilir, deniz suyu sıcaklıkları için bu sayfayı takip et

pirireis.mgm.gov.tr

rüzgar da güney, güneybatıdan esiyorsa şahane olur

datça soğuk olur

Deniz soğuk olabilir.

buz buz.

pazar gunu hava cesmede 29 derecelerdeydi, ben oy vermek icin gittim ve normalde denize girdigimiz plajda yuzen 3-5 kisi gorunce bir deneyeyim dedim.

normalde ben soguk deniz severim, sicak suya girmem bile ama bu farkli bir soguktu ayaklarimi sokmamla cikarmam bir oldu :D

girilir mi? evet girilir ama zevk alinir mi bilemiyorum

Herkes bana bakacak diye mi düşünüyorsun? Benim herhangi bir durumumla ilgili alay edecekler gibi bir düşüncen varsa eğer bu doğru değil merak etme. Çünkü aslında kimse kimsenin umurunda değil. Herkes kendisiyle meşgul. Sana tavsiyem birgün tek başına dışarı çık. Kendine bir gün belirle, o gün yalnızsın. Avm olur, kafe olur vs. Tek başına git. Sen de göreceksin. Bundan sonra hep tek başına çıkmak isteyeceksin. Mesela benim en sevdiğim aktivite tek başıma dışarı bir gün geçirmek.

Para ?

Ben obsesyon derdim ama tanıyı doktor koyar, derecesini doktor belirler, tedavisini doktor yapar. Arkadaşa hayatının güzelleşeceği konusunda bilgi verip psikiyatri doktoruna yönlendirmek güzel olurdu, hayat konforu artar.

Pıçaklanma fobisi

Sosyal anksiyete?

klasik cevap olacak ama bu ülkede yaşayıp mental sağlığı iyi olan birisi var mı? kadınlar erkeklere göre daha baskı altında ve psikolojik anlamda daha çok zarar görüyorlar. ve tabi ilişkilerinde verdikleri yanlış kararlar da buna neden oluyor.

Tanıştığınız kadınların hepsi sorununun farkında ve çözüm aramaya çalışıyor gibi gözüküyor.

Asıl tehlike benim bir şeyim yok diyerek, sorunlarının farkında olmayanlarda.

Belki sen de sağlıklı değilsindir haberin yoktur. Kendinde bir problem görmüyorsundur ama bir uzman degerlendirse bir sürü şey çıkar belki. Yanlış anlama, sataşma anlamında demiyorum gerçekten olabilir yani. Hepimizde olabilir sıkıntılar farkında olmayabiliriz.

Diğer sebepleri bir yana koyuyorum. Erkeklerin ve kadınların mevcut/zorlu şartlara zihinsel adaptasyondaki farklılıkları şu bu konuları ayrıca tartışılır.

Bence ülkenin tamamının ruh ve sinir hastalıkları problemi var. Erkeklerde gerek "ileride boşanma sürecinde aleyhimde kullanılır" gerek de toplumun erkeklerden beklentisi yüzünden "elalem ne der?" endişeleri olduğu için yumurta kapıya dayanana kadar (hatta bazen o zaman bile) bu konuda destek almaya gitmiyorlar. Kadınlar ise daha açık bu konuya. O yüzden onlar destek alıyor ve destek alanlara rahatça denk gelebiliyorsun.

abuk subuk tiplerle takılıp yaşadıklarını kaldıramıyorlar..

Türkiye'de narsist, egoist, para düşkünü, ilgi budalası, kendini beğenmiş olmayan aklı başında kadın kaldı mı? Erkeklerinde geri kalır tarafı yok orası ayrı bir konu aslında toplumca iyi durumda değiliz. Ruh sagligindan antidepresan kullanımını kastetmediginizi düşünüyorum. Genel olarak son dönemlerde kadınlarda "istediğimi yaparım özgürüm" havası var bu algı özellikle sosyal medyadan pompalanıyor ve birbirlerini sürekli bu yönde motive ediyorlar ama aslında ortada reaksiyon göstermeleri gereken bir olguda yok aslında kendi kendilerine bir havalara giriyorlar disarindan çok komik ve kompleksli duruyor. Bir erkek olarak sokakta dikkat çekmek için çıplaklık seviyesinde gezen
(caddede çıplak gezen ruh hastası kadın gibi) sağı solu dövmeli kadınlar çok itici ve düşündürücü geliyor acaba diyorum küçüklüklerinde ne tür travma yaşadılarda bu tarz ilgi budalası hareketlerle kendilerini teşhir ediyorlar bu tarz kadınlardan özellikle uzak durmakta fayda var ilgi budalalığı narsizmin ve kişilik bozukluğunun bir göstergesidir.

kendi felsefemi yazayım: bir şey çok fazla oluyorsa sorunu kendinde ara. Yani karşına hep öyle insanlar çıkıyor olamaz bence, ama "senin hoşlandıkların, dikkatini çekenler" hep öyle insanlar olabilir. Bu da senin tercihlerinle ilgili. Atıyorum çok tutarlı psikolojisi olanlar sana sıkıcı mı geliyor, bunu bir çöz.(belki de bir psikologla konuşarak:)

"normal" olamayan insanlar biraz "delice" seyler yapmaya yatkinlar bu durum sana heyecan veriyor olabilir. eksideki profiline bakayim dedim. bir kiz arkadasinla birlikte tanimadiginiz birinin dügününe gidip dans etmissiniz.
2017 yili yani 28 yasindasin. bu 16-20 yasinda insanlarin yapacagi bir cilginlik degil mi aslinda? karsindaki insan bunu sana yaptirtiyor. sen bu cilginligi, instabiliteyi ask saniyor olabilir misin?

intihar eden kiz arkadasina cok üzüldüm. intihar girisimi erkeklere oranla kadinlarda düsük. istatiksel olarak karsilasmasi düsük olasikli insanlarla yakin temas kuruyorsun. sen bu tip insanlardan hoslaniyorsun bence.

Çünkü kadinlar hayatlarini bireysel degil, erkek odakli yasarlar. En introvert olan bile böyle. Dolayisiyla seninle tanismadan evvel tanistiklari bir erkek daima oluyor ve ondan olumsuz etkilenip, travma sahibi oluyorlar.

nhk ni youkosu+1 sayko kizlari cekici buluyormussunuz. bir arkadasimi hatirlatti bu durum. kisi kendinden daha dusuk profil, nisbeten tecrubesiz ve maddi olarak kendinden daha alt, daddy/family issues olan kadinlardan hoslaniyor daha ait hissediyordu ve o kisilere maddi manevi ailesiymis gibi her detayina karsi sorumluluk hissedip yardimci oluyordu(genelleyebilecek kadar ornek var). bu sekilde karsi tarafin kendine daha iyi baglandigini soyluyordu(ipler elimde) siz de belki ruh hastasi insanlara iyi geldiginiz icin iyi bi tatmin duygusu yasiyorsunuzdur. bunun sebepleri ve cozmek isteyip istemediginizi dusunebilirsiniz

İlişki aradığın yeri çevreyi değiştir ruh sağlığı bozulmamış insan bulmak zor lakin dating app veya sosyal medyadan biriyle tanışıp ilişki yürütmek nerdeyse imkansız zaten. Gece kulübüne barlarda takılmayan her gün story atmayanlar da var ama siz de kendinize böyle tipleri çekiyorsanız bence aynada ufak bi eleştiri yapın

senin ilgini çeken kızlar öyle. bu durumdan hoşlanmıyorsan profesyonel destek alıp altında yatan nedeni bulabilirsin.

aynı şey tüm kızlar x, tüm erkekler y diyenler için de geçerli. milyon çeşit insan içinden size hep o tipler denk geliyorsa siz onlarla muhatap olmayı özellikle istiyorsunuz demektir. istisnasız hem de.

Şort etek güzel. Benim de severek giydiğim bir kıyafet.

Kim başlattıysa tebrik ediyorum. Gtüm göründü mü stresi çok kötüydü çünkü.

Bizim mahallede küçükken kız çocukları sokakta böyle oynardı. Ya onlar başlattı ya da tenisçiler.

Avrupa’da şu an moda bu akım. Etek altına pantolon giymek ve erkekler de bu modaya uyuyor. Hatta tüllü eteklisini gördüm. Erkek :)

Şort eteği ben de beğenirim.

Kim baslatti bilmem de bence de şort etek gercekten kim giyerse giysin çok kötü görünen bi kiyafet. Rahat olalim derken etegin tum guzelligini olayini silip atan bi goruntu veriyor. zevksiz buluyorum sahsen.

1. niyetleri egitmek ise ve kendileri bu mirasa konmayip emek verdilerse tesekkur ederdim. kendilerine miras kalip cimrilik yaptilarsa irtibati keserdim.
2. madde 1'deki senaryoya gore evet veya hayir.
3. hayir gondermem. ortalik baba parasi yiyen asalak cocuk, kizlarla dolu. baba parasiyla ozel unilerde, starbuckslarda, bmwlerde, cafelerde, estetik merkezlerinde dolasan bir cocugu kabul etmem. hayat gorusume aykiri,

Çok ihtimal var böyle durumlarda.
Çocuk çok savurgansa bir şey akıllanana kadar vermeyebilirler.
Diğer yandan,
şimdiden malımıza göz dikmesin miras olarak bırakana kadar kendi ayakları üstünde dursun.. diye de düşünebilirler.

1- mutsuz hissederdim.
2- bitmemeli. benim de çocuğum var. bu hayattaki malımı mülkümü onun mutlu-huzurlu olması için harcamayacağım da ne için harcayacağım?
3- ben de gönderirdim tabiki eğer istiyorsa veya ihtiyacı varsa.

Ömür boyunca anne babaniz yaninizda olmucak, onların manevi destegi elbet onemli ama maddi destek beklemek bence kolaya kaçmak.

Ailesi fakir olup, ayakta duran iş kuran onbinlerce insan var.

En güzeli mucadele etmek ayaklarinin ustunde durmak seni güçlü kılan bu olacaktır.

Çok ama çok varlıklı olsam manevi destek olurum maddi destek konusunda fazla destek olmam. Hayat mücadelesi bu her zaman toz pembe hayat olmucak.

Ailemin durumu tam olarak böyle. Şu an ev sahibimle davalığım babamın sadece istanbulda on evi var ve hepsi güzel semtlerde buna rağmen yine yanımda durmuyor yine durmuyor. Halbuki ben babama açık açık kira vermeyi teklif etmiştim en azından yabancı bir ev sahibi ile muhatap olmak zorunda kalmam diye. Bu ve benzeri davranışları yüzünden eskiden kızardım şimdi cimrilikten diyerek geçiyorum. Ben de aç açıkta kalmıyorum çünkü kazandığım yetiyor.

Aileler dünyaya getirdikleri çocuklarına imkanları dahilinde güzel bir hayat sunmalılar zaten. Kimse ellerinde avuçlarında ne varsa çocuklarına versin demiyor. Ama mümkün olanı esirmek de bencillik. Bu yüzden çocuğum olsa ondan imkanlarımı esirgemezdim. Her şeyi yaşında deneyimlemek lazım. Benim anneme 62 yaşında milyonluk daireler yazlıklar kaldı fakat bu yaşında neye yarar?

cocugun hayatiyla ne yaptigi onemli benim icin. salliyorum ozel universitede tip okumasi icin para veririm ama bos bos takilmasi icin vermem. verdigim parayla ne yaptigini ve niye daha cok paraya ihtiyaci oldugunu aciklayabilmesi lazim.

universiteyi bitirene kadar aileden yardim beklemek dogal. sonra herkes kendi basinin caresine bakabilmeli. herkese anasindan babasindan miras kalmiyor. onlar nasil yapiyorsa aglayip sizlanmak yerine o yonde ilerlenebilir. calismak zor geliyorsa orasini bilemem.

saglik problemi olur orasi ayri. bunun disinda yardim beklemek icin bir bahane goremiyorum. bir insan gerektiginde bulasikci ya da garson olarak calismayi da goze alabiliyor olmali. diplomanizla alakasiz da olsa calismak hangi is olursa olsun utanilacak bir sey degildir.

mirasin da esasen cok adaletsiz bir sey oldugunu dusunuyorum ama toplum henuz buna hazir degil. :d

1- Ekonomik olarak zorlanma sebebi nedir? Örneğin benim yapma dediğim bir işe girip zorlanıyorsa destek olmam bir süre. Yeni iş kurması da aynı şekilde.

2-Bitmez, ihtiyacı varsa devam edebilir. Ama neden ihtiyaç devam ediyor? Bu önemli. Atıyorum okumuştur, iş bulamıyordur destek devam etmelidir.

3-Göndermezdim herhalde, tembelliğe alışır bu durumda.

1- eh o zaman iliskileri o seviyeye çekerim. Şu an annem babamin bir parası yok ama eminim ki bir ihtiyacim olsa kredi cekerler. Benim gördüğüm anne babalik bu, yapacağım anne babalik budur.

2- bitmemeli. Anne babalik 30 yaşında biten bir şey değil.

3- yollamam. Egitim, yeni hayata baslarken destek ya da bir ihtiyacta destek vs olur. Aylık para mantiksiz.

Çevremde ailesinin kendisine ev aldığı, is kurarken ailesinin ev satip destek verdiği falan bir sürü adam var. Bu kisilerin de hepsi 30 yaşından sonra aldı bu desteği ve hiçbiri de hayatında kötü yerlerde degiller. Ya ailesinin fabrikalari olan arkadaslarim var, hayatımda babasinin hayatını kursun diye sanayiye ise verdiğini duymadim. Adamlar alplerde noel falan kutladi ogrenciyken ama şu an sanayiciler derneginde, sürekli is adamı bakan ziyaretinde falan.

Doğrusu nedir bilmiyorum ama 187 milyar dolarlık serveti olan warren buffet servetini çocuklarına bırakmıyor.Fon kuruyor ve bu fonda warren buffet öldükten belli bir yıl içinde (tam yılını hatırlamıyorum ) warren buffet'ın servetini hayır amaçlı tükecetecek.
Warren Buffet bu konuda şöyle diyor:
'Bana göre çok zengin insanlar çocuklarına her şeyi yapmaya yetecek kadar ama hiçbir şey yapmamalarına yol açmayacak kadar para bırakmalı'

1 - bu soruda soyle bir sorun var, eger onlarin destek vermesini istiyorsaniz aslinda onlara soz hakki da tanimis oluyorsunuz dolayli olarak. dolayisiyla inanmadigi bir ise destek vermesini beklemek mantikli degil gibi geliyor. genel olarak uzulurum sanirim.
2 - bu soruya soyle yanit vermek istiyorum, bence 30 yasinda kimse sizi desteklemek zorunda degil. ancak, bu kadar parasi varsa 2 ebeveynin yapilmasi gereken o cocugu hayata karsi en iyi sekilde hazirlamaktir. yani yurtdisinda en iyi okullarda mi okutulur, 2-3 dil mi ogretilir, yurtdisinda masterlar doktoralar mi yaptirilir, stajlarda destek mi verilir bilemem ama benim yapacagim sey (ve ailemden ne yazik ki gormedigim sey) cocugumu bu anlamda en iyi sekilde hazirlayip, 30 yasinda zaten artik benim destegime ihtiyac duymayacak seviyeye getirmektir. ben bu seviyeye kendi cabamla geldim, burslar buldum vs. ve ailemi de suclamiyorum, onlarin secimidir. ama kendi cocugum olsa ve bu kadar param olsa (benim ailem ornekteki kadar zengin degildi elbette ama yurtdisina mastera gonderebilirlermis mesela zamaninda) bu sekilde bir yol cizerdim. ayrica, bu kadar param varsa, geleneksel sekilde yetistirmezdim, mesela sanata spora ilgisi varsa mutlaka degerlendirirdim, dogru duzgun anlamli bir uretim icinde olmasi icin yonlendirirdim, yaptigimiz meslekler bana cok sacma geliyor zira, yasamin bundan ibaret olmadigini dusunuyorum. ama mutlaka ev araba alirdim diye dusunuyorum, herkesin kafasini sokacak bir eve ihtiyaci var ve bunun icin endiselenmeme hakki var.
3 - yetiskin olmak boyle bir sey degil bence, ailelerimiz bizi hayata karsi ellerinden gelen en iyi sekilde hazirlamakla yukumlu, asalak yapmakla degil. yukaridaki cevabim ile dogru orantili olarak cocugumu da ayagini yere basacak sekilde yetistirmeye calisirdim. ihtiyaci olsa gonderirdim. ve bu kadar param varsa en kisa zamanda calismayi birakip kendi hayatimi yasardim.

bunun en guzel ornegini bir arkadasim yasadi, inanilmaz varlikli bir ailesi vardi. cok guzel okudu. okuldan mezun olur olmaz biz is bulma cabasinda iken, o uzun uzun sanat ile ilgilendi. Ailesi evini aldi, yasadigi yerde galeri acmasi icin bir yer aldi, ay sonunu dusunmeden orayi yola soktu. Simdi kendi isini cok guzel yapiyor, istedigi seyi yapiyor, aile destegi ile yapti ama artik bu yasta bahsettiginiz anlamda bir destege ihtiyaci yok.

Kendi kurduğum ailemle kök aileme nazaran daha mütevazi bir yaşam sürüyorum. Üniversite döneminde, eğitim almam gerektiği durumlarda, evlenirken vs hiç esirgemeden ellerinden geleni yaptılar; sağ olsunlar. Fakat ben artık kendimi "yetişkin" olarak gördüğüm için, sonrasında herhangi bir talepte bulunmadım, bulunmam. Bu biraz duruşla ilgili sanırım. Onlar ben istemediğim için ekstra bir şey yapmıyor, ben de onlardan istemiyorum. Tabii ki destek istesem yaparlar ama araba modelini yükseltmek için de babamdan para isteyemem bu yaştan sonra. Kendi ayakları üstünde durmak önemli benim için.


Sağlık vs durumlarını es geçiyorum.

1- ailemin maddi durumu iyi. boyle bir durum olsa hicbir sey hissetmezdim. eger destek aliyorsam borc olarak aliyorum. mesela anneme su an 1000 euro civari borcum var. daha once de aldim ve odedim. bastan soyluyorum, o her ne kadar kabul etmek istemese de borcumu oduyorum. borc olmadigi surece istemeye utanirim zaten.

2- 30 yas bence cok gec. 25'te yani universite sonrasi bitmeli, en azindan bizde bitti. hatta o zamana kadar kalmadi bile. ben de para istemeye utandim acikcasi. sanirim bu kulturel bir durum. 30 yasi ornek olarak verdiginizde biraz sasirdim.

3- duruma gore degisir. dedigim gibi bizim icin tuhaf seyler. 30 yasinda adamin/kadinin benden gelip para istemesini hayalimde canlandiramiyorum. istenen seye bagli. is kurmak icinse hayir, gitsin calissin para biriktirsin sonra is kursun veya ortak alsin. yeni bir hayat kurmak nedir? bana cok keyfi bir durum gibi geldi. kisacasi eger ki barinma, saglik, beslenme gibi eksiklikleri yoksa para vermem. hatta bunda barinma bile cocugumun ne kadar ozveride bulunduguna bagli olur: bizimle yasayabilir, birileriyle ortak eve cikabilir, tek yasayacaksa nerede ve nasil bir evde yasayacak vs.

30 yasinda bir insana her ay maas verir gibi belirli bir miktar para gondermek ise tamamen konu disi olur.yetistirirken bunu talep edecek bir cocuk yetistirmezdim. ben nasil istemiyorsam, o da benden istemesin. yani beni yetistirdikleri gibi yetistiririm.

@ramazanali'nin dedigine benzer bir baska ornek de jackie chan. o da servetini cocuguna birakmadi. eger yeterince caliskansa ne yapar ne eder kendi parasini kazanabilir demisti. eger kazanamiyorsa zaten haketmiyordur veya benim parami da carcur edecektir dedi ve hayir islerine harcadi.

ben istemem. ne yaparsam kendim yaparım. 17,5 yaşımdan beri desteksiz yaşıyorum. ondan öncesi de çalışıp eve getirdiğim para bana harcanandan fazladır. aram iyi bile olsa, destek olmak isteseler bile istemem. ki annem zorla harçlık tam altın koyar cebime, bir şekilde geri veririm ya da yemeğe çıkarırım, bir başka hediye alırım. altında kalmamak da değil konu, ego değil yani. borçlu kalmak istememek de değil. istemiyorum. ne gerek var.

para kazanmak çok kolay benim için. maaşlı çalışmasaydım şimdi bir sakıp ağa'ydım. çok önemli değil. hayatı yaşıyoruz bir şekilde. yarım ekmek arasına domates soğan da yerim, mutlu olurum ben.

Neyim varsa verirdim sonuna kadar. Gidip de bankadan kredi çekip, bankanın kurallarına göre yaşamasına izin vermem. Bir gün ödemesini geciktirdi diye kapısına haciz gelsin istemem. O benim çocuğum, o ben ve babası istediği için dünyaya geldi. Dünyaya getirdiysem sonuna kadar arkasındayım. Çocuğum yok, olsa da böyle davranırım. Eşim de benim gibi düşünür diye tahmin ediyorum. Eğer farklı düşünürse de yollarımız ayrılır. Çocuğum benim herşeyim.

3 düzenli göndermem. Kendi çalışıyorsa para biriktirmişse ama eve arabaya yetmiyorsa işte ya karşılıksız ama bu alacağı şeyin 4te bir fiyatını falan geçmez, ya da geri ödemesi üzerine taksitli bir plan yaparak kredi çekmesin diye vs vs. Ve bunu bütün çocuklara eşit olacak şekilde sana verdiysem kardeşinin ihtiyacı olmasa bile ona da vererek.

2 bitmez 50 60 da destek olunur.

1 valla bi kere çalışıyor muyum ona bakarım. Bana 3 milyon ver de batırayım ya da demleme kahveci dükkanı açacam diyorsam babama tüh kandıramadık diye düşünür üzülürüm.

Üzülürdüm.

1. Her şeyi kendim yapmaya çalıştığım için genelde yardım istemem. Ama acil bir şey oldu ve yardım etmedilerse evet üzülürüm.
2. Benim ailem hep istemekten çekinme, talep et, bakmakla yükümlüyüz, her zaman iste diye büyüttükleri için bana maddi destek normal geliyor. Aynı şey annemle babamın ailesi için de geçerli. Büyükler hep çocuklara yardımcı oluyor. Ben de maaşlı normal çalışanım ama babam sürekli para atar, arkadaşlarınla kahveni, yemeğini ısmarlamış olayım der. Kendime elektronik bir şey alırım, babam neden bana demedin, kızıma bir şeyler alamayacak mıyım bu zevkten beni mahrum etme falan der. Yine istemem ama üç beş bir şeyler atar.
3. Ben de gönderirim ama mirasımın bir kısmını çocuğuma bırakmadan kendim için yeme planım var.

1- ev alacak olsam, faizler yüksek olsa mesela nakit isteyebilirim onlardan. vermezlerse bozulurum. ama ben x kazaniyorken 1,5x lik kazaniyormusum gibi yasamami finansa etmek zorunda degiller. böyle bir sey istemem.
2- 30 gibi maddi destek bitmeli. ama aileler mülkü parayi cocuga aktarmaya basliyorlar. miras vergisinden muaf olmak icin, evli degilse mal ayrimina girmesin evlendiginde vs diye.
3- göndermem. herkesin ayaklarinin üzerinde durmasi lazim. parayi harcamasi, tatil yapmasi, daha lüks bir yerde kirada oturmasi icin yapmam. ev alacaksa falan yardim ederim.
ama bu mal mülk bana kendi miras kaldiysa gönderirim cünkü benim de degil sonucta tam olarak.

1 ve 2- Şu an için mi konuşuyoruz, yoksa genel olarak mı? 5 sene önceye kadar sorsan hepsinin cevabı farklı olurdu, şimdi farklı. Yani 5 sene önceye kadar 40 yaşına geldiği halde ailesi olmadan ayakta duramayan insan için "ailesi yetiştirmeyi becerememiş" ya da "kaç yaşına gelmiş hala ailesinin eline bakıyor" derdim. Yaşın bir üst sınırı yok. Şu an ise ekonomi öyle bir felaket halde ki anne-babanın durumu varsa yardım etsin tabii ki diyorum. Her halükarda yeni bir iş kurulurken zorunda değiller ama onların parasına bakarak iş kurmaya çalışmak biraz şımarık geliyor ama destek olmaması bir üzer tabii ki.

3- 30+ yaştayım ben. Geliri/Mal varlığı ne kadar olursa olsun bu yaşta her ay annemden-babamdan belirli bir miktar harçlık geliyor olsa utanırdım.

Abartılacak bir şey yok olur böyle şeyler kasti değil ama illa şikayet edecekseniz cimer'e yazabilirsiniz.

Başhekimlik

hemsire olmayabilir de, staj yapan kimyaci da benim kolumu o sekil yapmisti.

Benzeri durumlar oluyor.
şikayete gerek yok. Boş verin.

bosvermeyin. annenizin sizin gibi hakkini soran bir evladi var, pekiyi olmayan gariban napsin? saglik ciddi bir istir. disiplini, ciddiyeti, empatisi olmayan birine karsi sonuna kadar mucadele taraftariyim. hepi topu bir damar bulup igne batiracak. bunun egitimini almadiysa orda ne isi var? hadi egitimini aldi niye isini duzgun yapmadi? neresinden tutarsan elinde kaliyor.

ben olsam sunlarin hepsinden kotu yorum, sikayet yazardim.

1. enabiz, yorum kismi
2. cimer ihbar
3. google maps hastane sayfasina yorum
4. hastane icindeki degerlendirme kutusu
5. hastane bashekimligi mail adresi.

Aynısı anneme oldu bir de kadın orada baygın gibi ağrıyla yatarken. Babam kovmuş hemşeriyi, bu kadın senin deneme tahtan mı zaten canıyla uğraşıyor diye. Bence de şikayet edin.

normal bir durum. özür dilenecek birşey yok, ancak hastanın gönlünü almak için tatlı birkaç cümle kurulabilirdi.

Bence şikayet etme. Belki gerçekten çok tecrübesi yoktur. Belki tecrübelidir ama bir şeyler ters gitmiştir. Emin ol utanmıştır hem hastaya hem meslektaşına karşı. O mahcubiyet ve utanma duygusunu espri yaparak insanlara karşı kapatmaya çalışmıştır. Bir nevi insanlara unutturmaya çalışmış olabilir. Biraz affedici olalım, gerçekten hayat çok zor.

Bence de şikayete gerek yok. İnce damar mevzusu gerçekten problem, annemden biliyorum, damarlar ince olunca ve hemşire de işinin ehli değilse böyle durumlar bazen yaşanabiliyor, gereksiz inat etmiş arkadaş. Geçmiş olsun teyzeme.

Geçmiş olsun. Kardeşim de aynı durumda ve benzer seyleri defalarca yasadı. Artık kan aldırırken bebek hemşiresi istiyor ve sorun yaşamıyor.

normal değil.
evlenmeden önceki ilişkinizde bunları yapmıyor muyudu?

ben 21 yaşında olduğum için biraz (!) salaktım, anlamıyordum @saturn

biraz aptal bence. 'saka'nin iki tarafa da komik olmasi lazim. yetiskin yasa gelip bunu kavrayamamisin zekasindan suphe ederim.

normal değil

mizah zekanın zekatıdır diye bir laf var islami değil biraz düşününce çok güzel bir söz

yani bir insanın bu kadar düşük bir şaka anlayışı varsa onun hakkında başka konularda da fikir verir

Hay amk, çok komiq aq... Zekasız

ciddi misin? çok geçmiş olsun. her biri ayrı travma. keko kocanın neresinden dönsen kardır. bu insanlar evleniyor, gerçekten hayret ediyorum. evlenmeyi geçtim, sürdürebildiği herhangi bir ilişkisinin olmaması lazım. sabit bakkalı bile yoktur.

her ikisi de ağır ama ikincisi çok daha ağır.
insan olan değil karısına, sevgilisine, arkadaşına bile demez, dememeli.

merak ettim, evlendikten sonra bunu diyebilen biri, evlenmeden önce bunları yapabileceğine dair hiç sinyal vermedi mi? hiç "acaba" dediğiniz bir an olmadı mı?

Toksikolojiye giriş resmen.

Karısı rahatsız oluyorsa yapamaz. Yoksa çiftlerin aralarındaki espri kalitesi ya türü bizi ilgilendirmez. Buradaki kilit nokta sen ve ikinizin espri/komedi dinamiği. Sen bundan rahatsız olmayıp aynı türde espri yapıyor olsaydın burada dehşete düşen hassas arkadaşlara, gökten düşen 3. elmayı yemek düşerdi. Hatta bundan çok daha ağırlarını(?) karşılıklı olarak gülerek yapan (hatta arada bizim de dahil olduğumuz) evli çift arkadaşlarım var. Gayet mutlular.

Bu arada ağır falan olup olmamasından ziyade komik değil bence.

@hot potato +1

ayrıca bir şey aldığımda/yaptıracağım zaman “yeni kocan için mi” diyordu.

Tabi ki normal değil de bana biraz sapıklık var gibi de geldi sanki ağız arıyor gibi. Evet filan desen devamı gelecek gibi. İğrenç ya. İyi ki kurtulmuşsun bundan.

bu bastırılmış cuckold'luk veya gavatlık değilse nedir bilemiyorum. Ha ikinci ihtimal, kendini küçük görüyorsa ve içinden "bu kız niye beni seviyor yav" diyorsa öyle bir gelecek projeksiyonu yapıyor olabilir. Her iki durumda da sıkıntılı bence.

yuh ya
ya karakteri olgunlaşmamız birisi ya da cuckold.

Yapamaz ve yapmamalı ama bu toplumda densizlik hadsizlik yozlaşma öyle bir safhadaki herşey normal karşılanıyor hatta yanlışı kınayanlar kınanır hale geldi. Bu arada yazdığınız ifadeler aynı zamanda hakaret suçuna konu olabilir diye düşünüyorum.

Umarim bosanmaniz bir an önce sonuclanir <3

normal degil, komik degil... ya cok saygisiz ya da en iyi ihtimalle manyak.

Bana yaşlanınca tacizci olacak, amigdalası çalışmayan biri gibi geldi

İçten içe kendisini aldatmanı istiyor gibi geldi

normal mi diye sorulması bile anormal olan bir adam.

Cinsel sorunları olduğu ortada. Bu tipler gözü açılmamış saf kızlarla evlenirler.

"Aman canım bunda ne var" denecek türde sözler değil, resmen bilinçaltını bilinçlice ortaya koyuyor. Psikolojik şiddet uyguluyor.

@nawar çok güzel bir ayrıntı yakalamış.
Şaka iki kişiliktir. Şaka yapılan kişinin o an verdiği tepki önemli.
Bana bir daha bu tarz şeyler söyleme mi dedi.
Kıkırdayıp Ayy Çok hoşsun mu dedi.
Tebessümle mi karşıladı, kızdı mı?
O da ona en az aynı seviyede bir başka sözle mi karşılık verdi.
Bunları bilmeden yaptığımız yorumlar havada kalıyor.
Ben elşer arasında bu tarz şakayı yakıştıramam.
Ben insana küfrü de yakıştırmıyorum ama ağzından küfür düşmeyen insanlar da var.
Her ailenin dinamiği farklı. Yorumlar havada.

Aptalmış

Kesinlikle normal ve saka dedigin sey zaten böyle olmali.

gavat ve cuckoldcu olduğunu düşünürüm o lafları tek tek müsait yerine enjekte ederdim.

manyak galiba

Normal değil. Böyle şaka mı olur? İnsan eşine sen sürtüksün mü der?

Umarım kısa zamanda boşanırsınız.

adamın şüphelendiği,geçmişte veya mevcut dönemde rahatsız olduğu bir şey yapmışsanız bunu ima ediyor olabilir mi?direkt söyleyip soramadığı için böyle saçma şekilde rahatsız edici şeylerle ima ediyor olabilir.bu durumda bile yanlış ama asla böyle bir şey yoksa tedavi olması gerekiyor insan sevdiğini bu cümlelerin öznesi yapmaz.

asiri asiri kotu. bir de can sikintimi herkese saçiyorum :/

Cok guzel bir sirkette keyifli bir ise gectim. Onun zevki disinda benim de icim bunaliyor, bi kekremsiyim nedensiz.

dün saçma ötesi bir gündü. bugün çok üretken bir gün geçirdim. benim hala umudum var, isyan etsem de istediğim kadar :P

idare eder, işten çıktım şimdi, kadıköy 'e gidiyorum. bir şeyler yiyip ardından kafayı çekeceğim. tek başına :)

Biriniz de sormamışsınız senin neden için sıkılıyor diye :)

söyle hadi, çekinme.

(bkz: sıkı can iyidir kolay çıkmaz)

:/ sorry

yaw zaten canimiz sikkin bi de hesap soruyorsun he. anlatacaksan yaz yoksa yok nabalim biz anlattik mi sanki yuw

-Sahi siz nasilsiniz Ruhi Bey?
-iyiyim, iyiyim.

Cagristim^^

Sahi sen nasilsin rock n roll?

Buradan yazmak istemiyorum sağolun

steemitimages.com

Ben iyiyim ya. Çay demledim içtikten sonra yürüyüşe çıkacağım. Biraz koşup geceyi filmle bitiririm.

Genel olarak iyi ama son zamanlarda aklımın bir karış olduğunu düşünmeye başladım. Bazı basit şeylerden dolayı evham başladım.

Kendimi baya geliştirdim yaptım ettim. Yapılacaklar listemi epey genişlettim ama yerimde sayıyorum. Bir üst seviyeye geçmem lazım.

Yaş 35 oldu geçenlerde. 10 sene öncesinde bu zamanlarda baya mutsuz ve umutsuzdum fakat bugün keyfim yerinde. Sadece bazı şeyleri daha ciddili yapmam lazım.

Söylemem. Belki o da dolandırıldı sahte altın sattılar. Belki de gerçekten sahte altın aldı yüz göz olmak istemem.

Söylemem.

Farkında olmadan yaptığını düşünüyorsam konuyu unuturdum.
Bilerek getirmiştir sahte çeyreği diyorsam da saklarım çeyreği onun önemli gününde geri götürüm.

söylerim, "bu ne iş?" derim

Söylerim, eğer dolandırıldılarsa gidip hesap sorarlar.

tabii ki söylerim. sonuçta dolandırılmışlar.

söylerim.

Söylemem.
Bilerek de yaptılarsa dolandırılarak da yaptılarsa o dramayı, o "çok özür dileriz, telafi edeceğiz, nasıl olur, inanamıyorum, hayatımda hiç başıma gelmedi, hesap soracağım" gibi sözleri hareketleri dinlemek bana çeyrek altından daha ağır gelir.
Büyük ihtimalle de zaten gerçek altınla değiştirmezler onu.

Bir de üstüne "neden bize iftira atıyorsun?" diye hesap sorma ihtimalleri de var.

Bu konuya hiç girmezdim.

aileme, çok yakın çevreme söylerim. onun dışında söylemem.

tabi ki söylerim ya öyle saçma şey mi olur. ayrıca altını veren kişi de farkında olmadan mağdur olur söylemezseniz.

tabii ki soylerim. en azindan onu aldiklari yerden bir daha almasinlar.

çoğu aile stoklarında ki altınları yakınlarına dağıtıyor. yani eskiden gelen bir altın olabilir. boşu boşuna keyifsizlik. değmez.

söylerim dolandırılmışsın derim.

söylemek lazım .
belki bir kaç tane daha almışlardır kendilerine. Aydınlatmak gerek

söylemem.

kendisi yaptıysa zaten terbiyesizlik. o durumun içine girmek beni daha çok rahatsız eder. kendisi yapmadıysa da mahçup olur bu sefer. suçlu olmadığı halde zan altında kalır. gerek yok.

söylemem. muhtemelen bilmeden o da dolandırılmış olabilir. ben de yakın zamanda bir kaç düğün için kuyumcudan gram vs aldım. ama sahte mi gerçek mi sorgulamadım ve gidip taktım. sahteyse ve bana söylenirse çok üzülürüm.

Tabii ki söylerim. Kendileri dolandırıcı değillerse, dolandırılmışlar demektir. Hediye olduğu için ben zarar görmedim diye neden dolandırıcıların rahat gezmesine ya da bana altın hediye eden birinin dolandırılmış olmasına göz yumayım?

www.eksiduyuru.com

Şu duyuru ile birlikte görünce bir "acaba?" dedim tabii :P

Ailelerle geçireceğiz. O mevsimde tatil pek mantıklı gelmedi.

Bayramın son günü çalışıyor olacağım. Diğer günler ailemle evde geçireceğim.

ben portekiz'e gidecegim. uzun suredir kendime boyle bir guzellik yapmamistim. iple cekiyorum.

3

Pilavın yapıldığı gün tüketilmesi gerekiyormuş. Bekletilmemesi gerekiyormuş.

www.eksiduyuru.com

bir hafta belki daha uzun beklettiğim oldu (haftasonu yap, hafta boyunca ye). şu ana kadar zehirlenmedim, ölmedim.

hatta yabancıların yaptığı fried rice diye bir yemek var. beklemiş pişmiş pirinçle daha iyi oluyormuş.

Düzenli olarak bir tencere pilav yaparım ve bitene kadar (genelde 3 gün boyunca) her gün ısıtıp soğutup tekrar buzdolabına koyarım. Daha uzun süre de bekler bence ama deneme fırsatım olmadı, yiyorum bitiyor çünkü en fazla 3 günde.

Burada püf noktası ısıttıktan sonra oda sıcaklığına soğumasını beklemeden buzdolabına koymamak. Yenecek kadar kısmı alıp sadece onu ısıtmak da mantıklı bir alternatif.

doğum gününü kutlamayı pas geç. stalker gibi gözükeceksin. öncelikle minik diyaloglar yarat.

aman ha sakın bu yazdıklarının hiç birini yapma. yalnızlık ve bu kadar içinde kurma nedeniyle social awkward bir sahne yaşanacak ve büyük ihtimal yüzüne gözüne bulaştıracaksın.

radarına gir. işle ilgili birlikte çalışma, danışma gibi bir planın olsun. büyük jestler asla yapma.

korktum hacı senden.

İşi karıştırma, sosyal medyasından ekle yüz vermezse kabul etmezse unut. Ederse oradan yürü.

Bence de bunları yapmayın. Ezik demesini geçtim sapık bile sanabilir. Yüz yüze tanışabiliyorsanız tanışın,olmazsa da instagramdan arkadaşlık gönderin. Kabul ederse, ordaki paylaşımlarından iletişim kurmaya çalışırsınız.

okurken ürperdim, saydığın seçeneklerin her biri birbirinden beter. kıza 30. yaş gününde hayatının travmasını yaşatmak istemiyorsan hiçbirini yapma lütfen.

Kendi icinde fantaziler kurgular yasamana gerek yok. Fazla ilgili oldugunuzu belli etmeyin, manyak bu der. Girisiminizi kiz rahatca dusunup cevap verebilecek bir sekilde yapmalisiniz. Dogumgununu kutlayacak bir samimiyetiniz yok. Tanimiyorsunuz bile kizi. Ters teper. Sosyal medyadan ekleyin, kabul ederse birkac gun sonra "gorustugunuz kimse var mi bilmiyorum ama ben sizi merak ediyorum, bir kahve icmek isterim" gibisinden niyetini belli eden bir mesaj atabilirsin. Olmazsa da asla ustelemeyin :)

birde isimsiz çiçek gönder istersen
arkadaş çık karşısına konuş kutla tanış.
bu gibi girişimler AŞIRI ters tepiyor, iş yerinde özellikle yayılıyor ve insanlar arkandan çok hoş şeyler söylemiyor

teşekkürler yanıtlarınız için. korkutucu gibi geldiğini düşünmemiştim.

aslında geçen sene şirkette sistemde "bugün doğumgünü olanlar" gibi bir fasilite vardı. geçen sene kutlamıştım. o da teşekkür etmişti. uygulama teşekkürü bu arada, yazılı değil. şimdi o fasilite yok.

o zamanlar bu kadar ilgili değildim. işyerinde biriyle ilgilenmek hiç tarzım değil. zaman içerisinde ilgim arttı, birçok yerde karşısına çıktım. bazen gerçek tesadüflerle bazen benim kurguladığım tesadüflerle birçok yerde karşılaştık. göz asinaligi olmasi icin yaninda yöresinde bulundum birçok kez. yani öyle iki üç günlük bir mevzu değil, bir seneden fazladır ilgi alanımda. ama tanışmaya geçemedim bir türlü.

tanışmayı çok da istemedim açıkçası. başlangıçta birini görüp heyecanlanmak, mutlu olmak hoşuma gitse de dediğim gibi işyerinde birine ilgi duymak bana çok ters. kendimi frenleyip uzak durmaya, başka biriyle ilgilenmeye çalıştım ama daha kötü oldum. kendimi ondan uzaklaştırmaya çalışmak daha kötü aşık olmama sebep oldu.

Yazdiklariniz cok korkutucu geldi +1 ozellikle yasinizdan dolayi, 20 yasinda biri yazsa cocuk derim de, 37 yasinda sahte instagram hesabindan yazmayi dusunmek, edevlet sizintisindan telefon bulup aramanin normal oldugunu dusunmek vs. Kafanizda yarattiginiz fiction bir karaktere takinti yapmis ve gozunuzde cok buyutmus gibisiniz, en azindan anlattiklarinizdan. Bence bi adim geri alin, kendinizi sakinlestirin biraz. Bu hali ile istemediginiz bir sonuc daha yuksek ihtimal. Ayrica kendinize koydugunuz bu 'dogumgunu' deadline'nini kaldirin, yavas yavas konusmaya dogal akisinda bir tanisiklik yaratmaya bakin. Kadin hakkinda ve ozel hayatina iliskin hicbir fikriniz yok. Su halde ztn dogum gununde not yazdiniz diye bir iliskiye baslama ihtimaliniz 0. Ayrica acilip ne diyeceksiniz, ben sana asigim mi? Evliyim dese ne olacak? Ne gerek var buna. Bi tanisin bakalim, belki gercekte muhabbetiniz uyusmuyordur.

Böyle yaptığında akılda kalıcı olacağını, romantik olacağını ve iz bırakan bir insan olacağını düşünüyorsun galiba. Aslında doğru akılda kalıcı olursun ama korkutucu olarak. Bana böyle planlar yapılsa yemin ederim, gizli saklı istifa ederim ve sırra kadem basarım. Hatta taşınıp izimi kaybettirmeyi düşünürüm. Telefonumu, herşeyimi değiştiririm.

Dediklerinin ve dusunduklerinin hicbirini yapma cok ürkütücü. Normal ayni yerde çalışan insanlar olarak selamlasip havadan sudan sohbet etmeye çalışabilirsin sonra da kahve molasi gibi bir sey onerebilirsin en fazla. Kadin zaten birkac kez karsisina ciktiginda çoktan anlamistir ilgini. İlişkisi olma ihtimali de cok yuksek. Kendi icinde büyüttüğün platonik ask olarak degil normal is yerinde bir insan olarak dusunmen gerek.

instadan normal kendi profilinden ekler, sonra da 2 cümle mesaj atardım. doğum gününü falan geçerdim. ok ise devam yoksa yol verip öne bakmaca.

dedikleriniz ürkütücü ayrıca. be normal.

arkadaş gerçekten yazdıkların korkutucu.
normal git konuş kahve içmeye davet et. bırak dogumgununu falan artık cocuk değilsiniz.

aslında birkaç ay önce kendi profilimden eklemiştim. kabul etmedi, ama isteği silmedi de.. ben de isteği iptal ettim..

sadece son yazdiginiza iliskin olarak, istegi kabul etmemis cunku hic tanimadigi bir insanin ozel hayatina dahil olmasini (instagram mesela benim icin ozel bir alan) istememis, ancak reddetmemis cunku is arkadasina ayip olacagini dusunmus, bu sekilde bir yuzgoz olma olayina girmek istememis. tam benim yapacagim hareket. hayatta kabul etmem ozel hayatimda yakinen tanimadigim bir is arkadasimin istegini, ancak reddetmem de, yuzyuze bakiyoruz diye. insan olan anlar derim.
diger hususlar icin yukardakiler +1

arkadaşlar teşekkür ediyorum, sayenizde ciddi bir hatadan döndüm. dışarıdan bakınca daha iyi anlaşılıyor. içinde bulunduğum durumda kafayı sıyırdığım için gözüm kör olmuş. önceliğim birebir tanışmak olacak. bakalım ne zaman..

Son yorumunla doğruyu bulmuşsun cevap olarak kızı rahat bırak demeye gelmiştim.
Zamana bırak güzelce tanışmaya muhabbeti ilerletmeye çalış+1

Artık duyuruda çok kişi yok.

online zirve fikri iyiymiş, olabilir istanbuldan taşındık artık :(

yine anonim katılabileceğimiz bir platform biliyorsanız toplaşılabilir.

ama zirvelerde tanıştıktan sonra belli guruplaşmalar oluyordu 10 20 kişi ortaya konuşmuyordu. diğer türlü kaos olur zaten.

bunu onlineda nasıl yaparız onu bilemedim.

Hiçbir şey tat vermiyor ben gelirim o yüzden :d

cok arkim var, bir tek gabe gelirse gelirim xd

valla istanbulda kokteyl içmeye gelirim zaten sıkılıyorum

Ben gelirim :)

online da değerlendirilebilir ama öncelikle hayattan tat alamayanlar olarak reelde bi bulusma düzenleyelim. simdilik 5 kişi görünüyor, bakalım kaç olacak^_^

Uzun zamandır sosyallikten o kadar uzağım ki. Eskiden sık sık zirvelere de giderdim. Eğer uygun bir vakitte olursa gelirim valla. Online olursa ona da varım ama dediğim gibi ilk tercihim gerçek bir zirve olur.

bende varım! yazınız! biraz motosiklet sürelim!

Bir fincan kahve içip slogan atmadan olaysız bir şekilde dağılacaksak geleyim diyecektim ama kadro itibarıyla kadınlara özel etkinliğe döndü gibi. Zaten arkadaşsız da değilim ama yeni arkadaşlar için dedim.

@ala09 'un yazdığından yola çıkarak talepte bulunmak istiyorum. Dissendium'un 4A hizmet dökümü ile birlikte gelmesini rica ediyorum. 4-5 günde bir farklı meslek veya fikri ile geliyor. Kariyer geçmişini merak ediyorum.

Ben de uygun olursam gelebilirim.

İstanbul'da yaşıyor olsaydım gelmek isterdim. Bana tik vermemişsin ilk cevabıma. Ama gerçekten artık çok kişi yok burada. Mesela bu duyuruya şu ana kadar 50 tane cevap gelirdi. Çok özledim eski duyuruyu.

gelmek isterdim ama sosyal anksiyetem ayyuka çıkmış durumda. telegram grubu falan açılırsa haber verin :(

Bir foto atarsınız artık.

ben de gelirim :)

Ben de gelirim bi hi derim hiç değilse.

Belki eşim de gelir eski duyurucu o da.

ankara'dan kimse yok mu huhu
bisiklet severler?

Uyan bir zamanda olursa neden olmasın.

öyleyse organizasyon kısmına gecelim.
telegram'da grup acabilirim orada tarih ve yer konusuruz diye düsündüm, uygun mudur herkese? baska fikir varsa o da olur ilk zirvem olacak önerilere acıgım dfgh

Gelirim gelirim gelirim

Grup açıldı arkadaslar. Kullanıcı adlarınızı gönderin gelsin^^

Mesaj olarak gönderdim

ben de mesaj ilettim

Mesaj atan ve duyuruya cevap yazan herkese grup linkini gönderdim arkdşlar, yeni gelemler olursa dm <3

Şehir kısıtı yoksa Ankaradan ben de varım.

b

a ya da b duruma göre değişir.
kendi evimde bakmasam da kendi evinde çokça baktım.

Allah büyük konuşturmasın da

a-b

babam erken ölünce bunları konuşur olduk annemle. kendisi kimseye yük olmayan tonton nene olarak ara sıra bizim yanımızda olmak isteyeceğini ama KESİNLİKLE ona bakmamamızı söylüyor. evlat olarak gelin, görün, halimi hatrımı sorun, beni yalnız bırakmayın ama sizin başınıza kalacağım bi durum da olmasın diyor sigma reyiz.

o yüzden bana en mantıklı gelen B veya kendisi isterse C. bakıma muhtaçsa eğer ne yaptığını bilen, ona iyi davranacağını da bildiğim bi profesyonele işi yıkmayı tercih ederim. mümkünse annemin bize olabildiğince yakın yaşamasını sağlarım. bakımıyla profesyonel uğraşır, ben de hep yanında yöresinde olurum. hem o kimseye yük olduğunu hissetmez hem de oğlunun yanında olduğunu bilir.

A çok sıkıntılı bir olay. yaşlanan anamı öylece bırakmayı kendime yakıştıramıyorum, doğru bulmam. diğer taraftan 40 yaşında adamım, evliyim, eşim "ben senin annene mi bakıcam bu saatten sonra" derse o da haklı. ne biliyim. çok zor iş. umarım hiç öyle bi noktada olmam ama olursam da eşime güzelce açıklamaya çalışırım, anamla ilgili tüm sorumluluğu üstlenirim, hem eşimin rahatı bozulmasın hem de annem kendini rahatsız hissetmesin diye uğraşırım. 40 yaşındaki adamın önceliği kendi karısı ve çocuğu olmalı diye düşünüyorum ama anamı da sokağa bırakamam yav, gönlüm razı gelmez.

Yatılı bakıcı fiyatlarını araştırın ya da hiç araştırmayıp B seçeneğini eleyin bence.

Bakım evi dediğiniz Devlete ait huzurevleriyse hem yıllar önceden sıraya girmesi gerekiyor ve hem de 'kendine bakabilecek yeterlilikte' şartı var. Dolayısıyla E maddesinin virgülden sonrası da iptal.
Özel huzur evi diyorsanız eğer onun için de B maddesi için söylediklerim geçerli.

Benim cevabım A.
A dışındaki maddeyi düşünenleri (gerçi şahsi görüşümdür kimseyi bağlamaz da) insani bulmam.

B
Mevcutta benim anne babam daha genç ama yatalak hastalarımıza böyle bakıyoruz. Annem vakti zamanında anneanneme bakarken bel fıtığı oldu. Senelerdir ceremesini çekiyoruz yatan hastaya bakmak herkesin harcı değil.

Benim evimde bakıcısı olur. Ben çalışıyorum, eşim de çalışıyor olacak. O yüzden bakıcı olur. Ekonomik durumumuza göre ya yarım gün ya da yatılı olur. Evin her yerine kamera koyarız, tuvalet ve banyoya ise sadece ses kaydı alan tipte kamera eğer varsa. Biraz detaylı anlattım ama :))

Duruma göre a ya da b. A olacaksa mutlaka yine bakıcı olur evde. O ilgilenir ama benim gözüm üstünde olur. B olacaksa da benim evime yakın bir yere taşınılir. Ben yine her gün, gün içinde görürüm. Başka türlüsünü hayal edemedim. Bu arada aynısı eşimin annesi için de geçerli.


Bu arada ben yurtdışındayim, ailem de öyle. Buna gore cevap verdim.

Allah kimseye öyle bir durum yaşatmasın ama A şıkkı fazla hayalci.

Kendi evinizde bile baksanız bakıcı tutmak zorunda kalabilirsiniz zira pek hareket edemeyen bir hastayı kaldırmak, oturtmak, yatırmak, yıkamak vb. zor işler ve üstüne "dışarıdan" biri psikolojik olarak o işi daha iyi yapıyor. Sürekli yanınızda kötüleşen ve ölüme giden biri olması, ve o kişinin anneniz babanız olması sizin için de aşırı yıpratıcı olacaktır. Anneannem alzheimer'dı ve göçmen bakıcı tutulmuştu onlarla bile psikolojik harp oldu, komple annem veya teyzem baksa onların psikolojisini ve bedensel sağlıklarını(bel vs.) kaybederdik sanırım.

A. Ama bu senaryoda ben de çalışacağım için bakıcı tutmam gerekecek.

Bana kalsa ben A isterim. İçim ancak öyle rahat eder ama ailem çok karşı bu bakma olaylarına. Onlar B dışındaki tüm seçeneklerde mutsuz olur. İkisi de bana ve kardeşime yük olmama konusunda aşırı takıntılı.

B zaten kendi evinden baska yerde olmak istemez ana biz gununirlik temizlikci bile zor bulurken bakimina guvenecek kisi bulmak zor. imkan varsa C en guzeli ama kardeslerime de yazik olur. insanlar boyle sorumluluk alinca bir anda hayatsiz oluyorlar ve o sorumluluk ustune yapisiyor. ama evliyken eve anne baba gelmesi allah korusun misafir olarak bile yatili kalmasini istemem hic benlik degil. eger alzheimer gibi bi hastaligi varsa D secenegi en sagliklisi ki bizimkiler de bunu ister muhtemelen

b.

Gördüğüm kadarıyla A uzun vadede her iki taraf için çok zorlayıcı oluyor düzenli bakım gerektiren hastalık durumlarında, C kardeşler arasında sürtüşmelere sebep olabiliyor, D ne yazık ki Türkiye'de hala insanlara tuhaf geldiği için çocuklarda vicdan azabına sebep olabiliyor, E aile ile olan ilişkinin kötülüğüne göre bir seçenek.

A. Daha genç ve bekarım ama alzheimer olan annemi baktım/baktık. Alzheimer hastasını biz ailesi olarak zor bakarken bakıcıyla nasıl olurdu düşünemiyorum. Annemden birkaç yıl sonra komşumuzun kardeşine teşhis kondu, bakmak istemediler ve bir bakımevi bulup yerleştirdiler. Kadıncağız bir yıl bile dayanamadı, öldü.
Genelde çevremdeki aileler de dünüşümlü bakıyor. Birkaç ay sizde birkaç ay başkasında şeklinde.

Bakıcılar 1000-2000 dolar arası alıyor diye biliyorum bu arada onu da hesaplıyor musunuz düşünürken?
Bakım evine verseniz de yine 500-1000 dolar arası bir ücret isteyecekler.
Kaldı ki her şey dahil mi yani ilaç veya bez paraları dahil olmayabiliyor onları da eklemek lazım.

@ananiyimioguz'un da işaret ettiği gibi, bakıcı ve bakımevi seçeneği artık biz fakirler için yok.

Verilen cevaplardan insanımızın yeni ekonomik düzene fikir olarak tam bir geçiş yapamadığı anlaşılıyor.

En güzeli yan daire, alt/üst daire vs gibi yakınlıkta oturup B seçeneği. Hem senin ayrı hem onun ayrı yaşam alanı olur, hem sürekli gözümün önünde olur. A ya da dediğim şekilde B diyorum ben.

insan eti ağırdır. kimseye bakamam. bakılmak da istemem ötenazi haktır.

mümkünse b yi seçerim.

Siz ne plan yaparsaniz yapin olay esinizin bu konuda ne dusundugunde dugumlenecek.Umarim anlayisli esleriniz vardir/olur

Bence insani olan hatta olması gereken A'dır fakat bugün Türkiye'de gerek toplumsal yozlaşma gerek egoizmden dolayı ebeveynler çocuklarına dahi bakmıyorlar, kadınlar evde yemek pişirmek istemiyorlar. Bana göre A dışındaki seçenekler tartışmaya kapalı benim için ama Türkiye gerçeği B ne yazık ki.

Annem anneanneme, amcam ve eşi babaanne ve dedeme baktı. Dede dışında ağır hastalığı olan yoktu, birlikte yaşadılar diyelim.
Annem de abimlerle yaşıyor. Ben başka şehirdeyim. Yaşlılığında da böyle devam ediyor diye düşünüyorum.
Kendi şartlarımdan bağımsız olarak ve annemle yakın bir ilişkim olsaydı B’yi seçerdim. Hasta insana bakabilecek beceriler yok bende.

valla benim için 40 olmadan yaşanacak bir durum olabilir. 32 yaşındayım babam neredeyse 80 olacak. ev üzerinde ev olmaz bence. bakımlık bir durum olunca da eşim de ben de çalışıyoruz nasıl bakacağız? imkanım el verdikçe "b" seçeneği benim için. öbür türlü gene evde yalnız kalıyorlar bir anlamı olmuyor.

parasından bağımsız olarak A. yani bakıcı fiyatı 100 dolar da olsa seçenek değil benim için. annem babam çocukken bakıcıya vermedi beni. ele ayağa düşmelerine de gerek yok, başımın üzerinde her zaman yerleri. şu an 10 dk mesafede yaşıyoruz, haftanın en az 3-4 günü birlikteyiz.

doğrudan süreci yaşamış ve hala da yaşayan biri olarak tecrübelerimi paylaşayım.

88 yaşındaki babam özel bir bakımevinde kalıyor. kendi isteğiyle oraya yerleştirdik. yani bizim için cevap önce a, sonra d.

a. evime alır bakarım.

çok vicdanlısınız ama sanırım işiniz gücünüz yok, çalışmıyorsunuz. yani evinize aldıktan sonra 24 saat yanında kalmayacaksanız evinize almanın mantığı nedir? evinize aldıktan sonra bırakıp gidebiliyorsanız zaten elden ayaktan düşmüş değildir.

babam hastaneden ilk çıktığında 3 ay kadar bizde kaldı. bizim bir şikayetimiz yoktu. keşke işsiz güçsüz adamlar olsak da evimizde bakabilsek. ben 3 ay işime gücüme gidemedim. ayağa kalkıyor, yürüyor, tuvalete gidiyor ama kalkıp dolaptan yemeği bulup, ocağa koyup, ısıtıp yiyemez. o yüzden iki öğün arasındaki süreden daha uzun yalnız bırakamadık. yemeğini koyup çıkıyorsun, diğer öğünden önce de dönmek zorundasın.

o yüzden a şıkkını eliyoruz. bakımevinde kalıyor olduğunu duyan pek vicdanlı kişiler evime niye almadığımı sorguluyor, ya da bana babasını köpek gibi barınağa vermiş şerefsiz ibne gözüyle bakıyor, yüzlerinden hissediyorum. ama karı koca sabah işe gidip akşam döndüğümüz evde bu adam bütün gün ne yer, ne içer, ne yapar, kimse onu düşünmüyor.

b. bakıcı tutar kendi evinde bakılır.

güzel fikir. babam bakımevinde kalmak istediğini söylediğinde ben de baba olur mu öyle şey, bakıcı tutalım evde baksın dedim. dedi ki naapıcam ben bakıcıyla bütün gün evde? evet minimum 1000 dolar gibi bir rakam istiyorlar. ayrıca evin elektriği, suyu, doğalgazı yine ödeniyor. babamın ve bakıcının yediği, içtiği var. üstüne bir de nazını kaprisini çekmeniz gerekiyor ve kalıcı olacağı da garanti değil, bir şeye tepesi attığı anda yaşlı maşlı demeden, haber bile vermeden çekip gidebiliyor, yüz üstü kalıyorsunuz. ekonomik de değil, verimli de değil. üstelik 7/24 kendi evinde kös kös bakıcıyla oturmak pek eğlenceli de değil. bir de kadının biriyle evde yalnız kadın "beni elledi, bana sarktı, taciz etti" dese, 88 yaşında al başına belayı.

c. tek çocuk olduğum ve benden başka bakacak kimse olmadığı için bu şıkka bir şey diyemiyorum. keşke 3-4 kardeş olsaydık da üçer dörder ay her birimiz baksaydık. hep bunun için keşke dedim. ama kime "keşke kardeşim olsaydı" dediysem "biz kaç kardeşiz de ne oldu, herkes birbiriyle küs, kimse kimseyle konuşmuyor, şükret haline" diyor. belki de böylesi daha hayırlı. öyle olsa ben baktım, sen bakmadın diye tatava çıkacaktı. hepsi tahmin tabii, bilemeyiz.

e. o kadar da şerefsiz vicdansız hayırsız değilim.

d. devlet bakımevleri kendi işini kendi görebilen ve aklı başında yaşlıları kabul ediyor. kendi işini, temel ihtiyaçlarını kendi göremeyen ve/veya alzheimer/demans hastası yaşlıları kabul etmiyor. sıraya giriyorsunuz, sıranız gelince kabul ediyorlar. sıra nasıl geliyor? birileri vefat ettikçe... babam çok şükür kendi temel ihtiyaçlarını görüyor, aklı da başında. ama biraz daha iyi hizmet için devleti tercih etmedik. devlet de ücretsiz değil ama özelin yanında çok cüzi bir ücret alıyorlar.

özel bakımevinde kalıyor. 3 öğün yemek veriyorlar. ara öğünlerde meyve, kurabiye, bisküvi falan veriyorlar. elektriği, suyu, ısınması içinde. bakım personeli var, hemşiresi var, doktoru var. ilaçlarını veriyorlar, çamaşırını yıkıyorlar, banyosunu yaptırıyorlar, sosyalleşebileceği arkadaşları var, kimsenin nazını çekmiyorsunuz, onlar size hizmet sunmak için uğraşıyorlar. devletin karşıladığı bütün ilaçları alıyorlar. babamın bez ihtiyacı yok, kullanmıyor. ama raporunuz varsa devlet bez için de bir ödeme yapıyor, onu veriyorsunuz, bezi de karşılıyorlar. yetmediği kısmı siz karşılıyorsunuz. başına bir iş geldiği zaman anında haberim oluyor, gerekiyorsa ambulans çağırıp hastaneye gönderiyorlar. düştü mü, kalktı mı, fenalaştı mı, rahatsızlandı mı aklınız kalmıyor. çok affedersiniz ishal olup tuvalete yetişemediği de oldu. evde bakıcı olsa eeh ben bununla uğraşamam diyip bok içinde bırakıp gidebilir, burada öyle bir derdiniz olmuyor, temizleyip, yıkayıp paklayıp, üstünü başını değiştirip sizi de haberdar ediyorlar.

bugünün fiyatıyla da aylık 23 bin lira ödüyorum, emekli maaşı ile hemen hemen karşılanıyor. kendisi de memnun, benim de kafam rahat. elbette evindeki kadar rahat bir ortam değil, yatılı okul gibi, öğrenci yurdunda kalıyor gibi. ama bu şartlarda hepimiz için en iyisi bu. üstelik kendi evini de kiraya verdik, oradan da güzel kira geliyor.

iyiki kardeslerim var: C
olmasaydi B + periyodik ziyaret
elden ayaktan dusmus bakim gerekiyse D

evliysem b ama ben de sık sık giderim, evli değilsem a ama bakıcı da tutarım maddi gücüm varsa.

Ben hareket halinde olursam, yeni yerler görür yeni tatlar denersem dinlenmis hissediyorum. Hiçbir yere gitmeyip evde yatarak geçirdiğim tatiller hiç yapilmamis hissettiriyor.

32 k

yeni yerler görünce, yeni şeyler tadınca yorgunluk gibi gelmiyor. sonrası için deşarj olmuş gibi hissediyorum hatta.

Gezip görmeyi seviyorum. Otel tatilinin yeri de ayrı, ama 3 günden sonra sıkıyor.

Tatil dönüşü evde 1-2 gün dinlenmeden işe dönemiyorum ben :)

Yiyip içip yatmalı tatilden çabuk sıkılıyorum, onu evde de yaparım (tropik adada çok huzurlu tatil hariç, ondan sıkılmam). Yürüyeyim, değişik şeyler yiyip içeyim, müze/antik kent/turistik yer gezeyim, işi düşünmeyeyim... Ama dönünce kendime gelmek için bir günüm olsun.

Hem de çok, g.t başı dağıtıyorum. Bazıları nasıl jilet gibi oluyor merak ediyorum.

cok hareket+1 guzel deneyimler yormuyor asiri bomba gibi donuyorum bir de denize falan gidince denizde hem yorulup hem dinleniyorum tatli bi yorgunluk o

City break'ler yorucu oluyor ama deniz tatillerimde zaman duruyor, yan gelip yatmali geciyor. Ama en pisi bayram, aile ziyareti, akraba ziyareti, misafir agirlama gibi angaryalarla gecen tatiller.

Kafa yorgunluğu ile vücut yorgunluğuna bağlı değişiyor. Kafa dağıtmak istediğim zaman aklı kurcalayan, yeni yerler gezmeli görmeli, tempolu tatil işe yarıyor. Overthinker insanı dünyanın en güzel denizine plajına da götürsen güneşlenirken aklından uzaklaşamıyor. Yoğun tatiller kafa dağıtmak için daha uygun bana.

Tatil kısa sürecekse yorucu oluyor çünkü zamanım az olduğu için gezmeyi ve görmeyi yetiştirmeye çalışıyorum.

Hayır

çok az miktarda dokerım birbirine yapısmasın diye ozellıkle kalitesiz markalarda cok faydalı oluyor olcek vermek gerekirse bir tatlı kasıgı kadar

suyuna salça soğan vs eklediysem ve suyunu iyice emecek şekilde hazırladıysam yağ da tuz da dökerim.

geçen yanlışlıkla döktüm sonra elleşmedim. yapış yapış olmayışlarını beğendim sonra, şimdi döküyorum hep.

Evet

annem döker. ben dökmem. çünkü biliyorum ki makarnanın yapışmasını engelleyen zaten makarnaya hiç değmeden su üstünde kalacak olan yağ değil, akdeniz tadında hazırladığımız tuzlu sudur.
makarna piştikten sonra yağlama işini de koyacağım sosa göre yaparım. sosun makarnanın üstüne yapışmasını istiyorsam yağlamam.

hayır. sadece tuz. yapışmıyor ki, yapışsa bile soslarken ayrılıyor o makarnalar.

hayır

Hayir, hic bir zaman yapistiklarini da gormedim.

Dişinle kır.

Bıçak

Dişlerim parçalıyor, minik sert parçalar halinde hiç olmuyor.

Aleti yok mudur bunun, ceviz kırma aleti gibi. Bıçak tehlikeli.

Böyle bir şey varmış. ama işe yaramaz.
www.trendyol.com

Ceviz kırma aleti için Antep fıstığı küçük kalır, kıramaz. Ya da deneme yap ceviz kiracaginin içine Antep fıstığı doldur, denk gelebilir birkaç tane. Bir de hazır Antep fıstığı içi satılıyor bir daha ondan alırsın

üstüne bez örtüp oklavayla vurun demişler. iç fıstık almayı ben de biliyorum rock n roll, aça aça yemek ayrı zevkli. belki bir tekniği vardır bu işin diye sordum aslında.

Mutlaka biliyorsundur, senin bir şeyi bilmeme ihtimalin yok. Neyse, en olmadı taş bul onunla kır.

onun da ayrı kıracağı var daha küçük. geçenlerde antep bakırcılar çarşısından almıştım. şöyle bir alet: amzn.eu

Pense ağzındaki ara boşluklu kısımla kırın

Antep fistiginin acik kismi alt kesici dislerin oraya gecirilir ve ust kesici dislerde bastirarak ikiye ayrilir. Elle acarak antep fistigi yemek amelelik bence

dikkat ederek pense ile, veya özel tasarlanan fıstık kıracakları ile

İlk önce ağzı en açık antep fıstığını fedai olarak seçip elinle açıyorsun.
Sonrasında ikiye ayrılan o kabuklardan birini alıp diğer az açık fıstıkların arasına sokup çeviriyorsun. Bir nevi basit makine görevi gördüğü için hiç zorlanmadan açılıyor.
Kendimi bildim bileli antep fıstığını bu yöntemle açarım. Tırnaklarımın bozulduğu olmadı henüz.

pense / kargaburun ile hafifçe bastırarak.
veya üzerinde soğan domates dilimlediğimiz kesme tahtasını dik olarak vurarak.

juliette +1

Bir tane kabukla diğer kabukların içine sokup çevir direk açılır

diger antep fistiklarinin kabuklariyla acabilirsiniz. kabugu sokup ince aciklik kisminda dondurunce aciliyor. :D

Ben de çiçek gönderdim, umarım mesaisi bitmeden çiçek teslim edilir diye dua ediyorum.

normalde sürekli hediye alır, sürpriz yaparım ve fakat sevgililer günü ve kadınlar gününde zerre bi' şey alasım bi' şey yapasım gelmiyor.

sevgililer günü ve kadınlar günü gibi yapay günleri kutlamıyoruz.

Sağdan soldan topladığım çiçek, püsküllü ot, yaş ve kuru yaprak, ağaç kabuğu, çiçek tomurcukları vb şeylerden ufak buketler yapıyorum ben. Böyle günler hediye yapmak için hoş bahaneler yaratıyor bence. Para ödeyip yollanan çiçekleri değersiz buluyorum, emek ve özen görmüyorum çünkü

Bugün, bir kadın olarak ben bana hediye alınsın vs. istemem. Çünkü kadınlar gününün ortaya çıkışına baktığımızda aslında çok trajik bir durum var. Yılda 1 kez hediye vermek yerine, kadınların yaşam mücadelesine destek vermek, her bakımdan cinsiyet eşitliği için mücadele verilmesi tercihim olurdu.

vücut sıcak. üşümüyoruz :P

Maslow'un ihtiyaçlar piramidinde dördüncü sırada beğenilmek var.

Bende böyle bir ihtiyaç yok deme. Bu bilimsel bir gerçeklik.

Konuya gelirsek, adam beğeniliyor ve beğeni bakışları alıyor ki öyle yapıyor. Telefon numarası tutuşturma konusuna gelirsek, oluyor gerçekten, oldu.

Ama ben gelişmiş bir vücudun, iyi bir meslek, saygın bir yaşam tarzı, düzgün kılık ve kıyafet, düzgün bir çevre ve entelektüel bir yapı eşliğinde anlamlı olduğunu düşünüyorum.

Günlük hayatta insanların yapıp da statü aracı olmayan bir şey var mı?

Kahve içtiğimiz yer, giydiğimiz markalar, izlediğimiz filmler, okuduğumuz kitaplar, siyasi görüşümüz, gittiğimiz yerler, bildiğimiz şeyler, tanıdığımız insanlar, kullandığımız telefon, hobilerimiz, arabamız, evimiz... Hepsi öyle ya da böyle kimliğimizin bir parçası, içinde olduğumuz sosyal gruplardaki yerimizin belirleyicisi, karşı cinsle iletişimimizde birer imleç olmuyor mu?

İzmir'de hava 12 derece şuan t-shirt ile geziyorum iş yerinde. Hafif serinliği severim. Geniş sırtım ve seksi kaslarım ile mutluyum. Kadınlardan bir beklentim yok ama bakışları okumayı bildiğim için hoşuma da gidiyor aldığım Vibe. Kafa yaşamak istersem bir şeyler içiyorum, farklı şeyler yapıyorum t-shirt kafası kesmez beni.

Onlardan biri benim abim. Tek motivasyonu: "Kadınlar bakıyor." Kendini salmayıp vücut çalıştığı dönemlerde iki haftada bir sevgili değiştiriyor. Abimle bu süreçte takılanlar da üniversiteli ya da yeni iş hayatına atılan kızlar. Ciddi bir ilişki arayışında değil zaten.

diri memeleri olup meme dekoltesi giyen, uzun sekilli bacaklari olup mini short ve etek giyen kadin neyi yasiyorsa onu yasiyorlar. erkegin genel olarak cok estetik bir vucudu yok, artik antik yunan doneminde de yasamadigimiz icin ortalama bir erkegin armut gibi vucudu var. bunun uzerinde olanlar da bunu gostermek istiyor.

Kendimizi iyi hissediyoruz

beğenilme beklentisi her insanda mevcut. bazı insanlar güçlü olabileceği yöne yöneliyor. vücut yapıp t-shirtle gezip beğenilme beklentisiyle gezen arkadaşın beklentisiyle ona numara verenin beklentisi aynıdır zaten.

ben de kışın şirkete full tshirt ile giderim. sağ kol full sleeve dövme ama amacım bu değil. bana sıcak basıyor, ben gömlek de giyemiyorum hatta patronla papaz oluyoruz sürekli :)

şu cebe numara koyma mevzusu da doğru. benim başıma gelmedi ama kuzenimde harley vardı. ışıklarda durdurup ahlaksız teklif etme teklifinde bile bulundular bi tur karşılığı:)

@Kid, bence onlar Harley'e vurulmus(:

kardesim gorup gorebilecegiz hot boy sayisi belli sen neye mani olmaya calisiyorsun ki? ayrica istedigini giyer teshircilik degil bu. gorsem gercekten sicakladigini dusunurum btw bunlar kolay kolay bot ve mont da giyemezler veya cok kalin degildir montlari. saglikli beslenince usume olmuyor sanirim. ben yedi kat yorganin altinda yatarken donla gezebiliyolar. ustune bir de bizi isitabiliyorlar. pekmez ye senin de olsun

Başarılı olmuş ve göstermek istiyor. Kolay değil kan, ter, gözyaşı.

@your
ufak bir farkla, kuzende de 6pack vücut var :)

1. kattayım ancak altta dükkan var ve küçük bi üst depoları var sanırım, yani 2,5 katta gibiyim. atlamam muhtemelen çıkışa yönelirim panik olmazsam ve direkt yıkılmazsa, daha kötü bi senaryoda muhtemelen cama yakın bi yerlerde yaşam üçgeninde beklerim herhalde.

Atlamam.

Aniden vuran depremde beklemeye vaktin olacak mı :)?

Kaçabilecek gibiysem direkt dışarı çıkarım, yoksa sığınacak görece güvenli bi yerde yaşam üçgeni yaparım sanırım.

Kat-1

atlamam. 3 katlı bina. 3. kattayım.

atlamam.
5. kat

Hayır.

Bence deprem oldugunda balkondan atlamadıgımda hayatta kalma ihtimalim çok daha yüksek. 23. Kat

Gaziantepliyim depremi yaşadım ve atlamadım. Atlamam da. Tek mantığım sakat kalmaktansa ölürüm daha iyi.

Atlamam da aynı zamanda atlayamam da.çünkü büyük depremlerde yürümek bile zor.

Legolas gibi yere düşen taşların üstünden sekemezsin.

Atlamam valla deprem aninda kal geliyor korkudan, oyle bekliyorum. Yalniz yakalanirsam bitince bile herhangi bir sey yapamama ihtimalim yuksek soku atlatana dek.

atlamam çünkü depremde ne yapacağımı bilecek kadar aklım çalışıyor.
yaşadığım en büyük deprem 8.2 idi.
bulunduğum kat 23'tü.
pozisyonumu alıp bekledim.

Deprem görmemiş insan cümlesi olmuş bu. :) Sen merkez üssü senin şehrin olan 6'dan büyük depremde bina çökecek gibi olana kadar biraz bekleyerek atla, söz ben seni aşağıda tutarım. Ahahah

Evimin balkonundan atlamam. Zemin kat değil ama yakın.

hocam oldu olacak şey yap bina çökene kadar bekle, çökerken tam zemin seviyesine geldiğinde yere atla böylelikle sıfır hasarla kurtulursun.

bunlar hep fizik, bilmek lazım.

şaka bir yana 1. kat falan değilse atlamam. bir de insan şeyi bilemiyor. hafif sallayıp geçecek mi, çok salladı ama duracak mı, devam mı edecek. gece uykudan uyandırdıysa, şuan depremin neresinde uyandım? ha yıkıldı ha yıkılacak mı? kaçsam, koşarken absürt bir şekilde yıkıma yakalanırım da ezilir miyim? en iyisi güvenli bir yere çömeleyim... diyorsun sonra.

antep de biz de 8e yakın şiddette depremi yaşadık. ölümü bekledik gibi bir şey oldu.

Kat: 7

Yüksek giriş dairede oturuyorum. Altımda bahçe katı var apartman girişini sokağa aşırı güvensiz bir köprü ile bağlanıyor. Camdan atlasam -1 e düşecem hiç çıkışım yok, kapıdan çıksam o köprü kesin çökecek gene hoop-1 ben evde durayım en iyisi.

15.kat
o ana bağlı teksem gözüm keserse ve 1.katta falan olursam atlarım.
ama tek değilsem aklıma eşim ve çocuğum gelir onların yanına koşarım ne olacaksa onlarla olsun derim atlamam beklerim.

@edmond Honda aslında haklısın galiba. Büyük bir hayalim var, artık seneye diyelim. Matematik en önemlisi benim için. Galiba olmayacak. Yine de belki başka öneriler de gelir.

dgs çok basit bir sınav. bu dört ayda planlayarak çok çalış, elinden geleni yap. olmazsa seneye elinde bir baz olur en azından. seneye dersen şimdi hiç çalışmazsın, bir bakmışsın seneye olmuş, yine dört ayın var.

@ gabe h coud hayalim veteriner hekim olmak. Aşırı istiyorum, olursun ama ömrünün 10 yılından vazgeçeceksin deseler kabul ederim o derece. Matematik çok zorlayacak, ama deneyeceğim.

DGS basit bir sınav ama bir o kadar hazırlanan var. Eskiye nazaran kontenjanlar azaltıldı. Tavsiyem hangi bölümden girecekseniz bu seneki sıralamalara bakıp ona göre hazırlanmaya başlayın. Belki dört ay sizin için yeterli olacaktır.
Benim Hocam youtube kanalında Deniz Atalay var, anlatışını beğenmiştim, göz atabilirsiniz.

Ben 2 kere kazandım. Matematik olmazsa olmaz.

Hatta ikinci girdiğim sınavda sadece matematik yaparak daha yüksek puan almıştım.

Sınava girmeden önce girmek istediğim bölümün siralamasini ve ortalama net sayılarını hesaplanmıştim.

Sayısalda 70 soru cozmedigim takdirde Türkçe'ye hiç dokunmadan sınavdan çıkacaktım.

65 ya da 67 soru cozmusum. Türkçeyi boş bırakıp çıktım. Sınav sonuclari açıklandı. matematik netlerinin ortalaması düşük olunca bende yüksek net çıkardığım için puanım Türkçe cozmedigim halde daha yüksek geldi.

Hobi olarak geçen yıllarda girmiştim. Dgs nin olayı denildiği gibi hız. Bir puan hesaplama yapıp ortalama bir aralık belirle çözmen gereken soru sayısı için. Konulara çalışırken bu soru sayısını doldurabilecek ve en kolay gelen konulara ağırlık verip çalışmayı deneyebilirsin eğer 4 ayda matemtiğin hepsini halledemem diyorsan. Yani eğer hepsini az az öğrenip sınavda bocalamaktansa stratejik konular belirleyip onlrdan fire vermemeyi denemeyi seçebilirsin.sanırım veterinerlşk sayısal puan istiyor. Yani türkçeyi full yapsan bile iyi bir matematik neti yapmadan kazanman mümkün görünmüyor. Sözelci matematik temeli olmayan bir eski bir arkadaşım zamanında antrenmanlarla matematik diye bir kitaptan çalışıyordu bu arada. O da aklında bulunsun. Başarılar

4 ayda zor hocam hiç temel yoksa, hayallere kapılmaya gerek yok.
Benim de mat zayıflı 5-6 net anca yapıyordum 60 sorudan öyle söyleyeyim.

tekuzem.com

şuradan eğitim aldım. ister canlı ister de geçen senenin derslerini toplu alabiliyorsunuz daha uyguna. direkt hoca nokta atışı çözüm yollarını söylüyor. baktınız formül aklınıza gelmedi, nasıl tekniklerle cevaba ulaşabileceğini anlatıyor. yani tam sınava yönelik.

Önce 8 ay konu çalışarak, not çıkartarak, kopya defteri gibi bir defter oluşturarak (konu konu), örnek sorular çözerek, onları da notlara ekleyerek dgs için mat. müfredatını bitirdim. Hep dışarıda kütüphanede çalıştım. sabah işe gider gibi çıkıp akşam dönüyordum.

konuların bitmesi yetti mi? yetmez hocam ilk sınava girdiğinde 20. soruya gelirsin bi bakarsın süre bitmiş. hız lazım, pratiklik lazım.

aldım kopya defterimi yanıma. başladım deneme çözmeye. 10 net 20 net 45 net.. aman allahım neler oluyor. bir yerden sonra SORU GETIRIN moduna geçtim.

artık deftere de bakmıyordum sadece deneme çözüyordum. 30-45 net arası gidip geliyorum denemenin zorluğuna göre. zaten 10 soru falan geometriden oluyor ona hiç çalışmadım açıkçası matematikten 35 üstü net alsam yetiyordu mühendisliğie, okul puanım yüksek olduğu için. türkçe bile çözmeme gerek yoktu.

ama siz baktınız süreyi matematikte yetiriyorsunuz, türkçe de çözün mutlaka. geometri de çözün. benim gibi tembellik etmeyin. şimdi diyeceksiniz lise konularından bu kadarcık mı net çıkartıyorsun fullemen lazım. Arkadaşlar ben girmeden önceki yıllardaki deneme sorularına baktım çerez çerez saçma sapan sorular. Fakat son 10 yılda en basit soruya bile mantığı zorluyacak trickler eklemişler elemek için, önce bi oturup onu düşünüyorsun. Bu da zamanının gitmesine sebep oluyor. Hikaye gibi matematik sorusu yazıyor adamlar.

neyse işte girdim tam 35 net aldım. benim girdiğim dönem zordu 2016 falandı. 3000. olmuştum. fena değil yani 5-6 netle başlayan biri için. Tam burslu istanbulda mühendisliğe girdim. Girdiğim bölümün lys puanı 405 falandı. Normalde her yerimi yırtsam zor alırdım lys tarafından yürüseydim. Ama dgs ile bir kaç ufak yeri yırtmak yetti.

2007 ya da 2012

Ben hicbir yila donmek istemiyorum ya dusununce iyi boyle. Ama hazir fantastik bi sey isteyebiliyoruz 1 sene zaman dursun da kafami dinleyeyim istiyorum.

2013 ve 2016.

@gabe h coud o dönem resim kursuna gidiyordum. Gerçi hayatımın her evresinde bir resim kursu olayım oldu benim. O ilk resim kursu deneyimim. Müzik dinleyerek yapardık resmimizi. Çok güzel bir japon ninnisi çalardı, playlistte vardı. Hep o ninni çalsın diye beklerdim. Hiçbir yerde de bulamadım o ninniyi. Aslında sorumu eksik sordum. Neden dönmek isterdiniz o yıla diye editleyim sorumu.

2009 yazı.

2010

2019. herhangi bir yılım 2019'a yaklaşsa kendimi şanslı sayarım.

2018-2019
-sıklikla isvicreye gidebildigim
-yok yea takiliyoruz sadece dedigim adamla hayvan gibi ask yasadigim
-karsimiza cikan her zorlukla eglenip guldugum hic yorulmadigim
-is hayatina baslamamla grafigin dustugu o yillar

2013-2014

2003-2004

2011-2015 arası bir yerler olur. spesifik olarak belirtmek gerekirse 2013.

Bence nasıl evlilik teklif ettiğinizden daha önemli bir şey varsa zamanında teklif etmek :D sizin durumunuzda mesela karşınızdaki kişi "hadi artık teklif et" deme ihtiyacı hissetmiş. Bu sürprizin bir kısmını baltalayan bir şey. Bu kişi bunu söylemek istemezdi, kendiliğinden olsun isterdi. Bundan sonrası yokuş aşağı olur, tadı kaçar, arıza çıkar, hevesiniz kursakta kalır, en iyi planla da gelseniz birkaç ay önce yaptığınız vasat bir plandan daha az sevinç yaratır vs. Neticede yine evlenirsiniz önemli değil, ama hani kaygınız en iyiyi bulmaksa diye söylemek istedim.

Gidin cafede teklif edin.

ve belediye otobüsü beklerken evlilik teklifi alan ben ortama giriş yapıyorum :D

ya bir kere restoranda diz çökmek mi kaldı derken asıl diz çökmek mi kaldı??? basitliğini geçtim aşırı manasız bir durum. yani yemeğin ortasında şimdiki eşim diz çöküp yüzük çıkarsa ay ne oluyoruz derdim. üstelik insanlar da bize bakacak vs... özel bir durumu genel hale getirmek aşırı saçma geliyor bana. kız istemeye meşale yakarak gitmek gibi bir durum.
...

bence baş başa olduğunuz bir an çıkar ver. eve çağır, otele götür ne bileyim bungalovlar meşhur bu ara... hepsi olabilir yani.

@edmond honda Çok da değil aslında, abartılı veya büyük şeyleri sevmez. O zamanından ve sürekli beklenti yapıp bir türlü edemeyip sarkıtmamdan rahatsız oldu. Yoksa yolda yürürken teklif etsem bile mutlu olacak bir insan.

@dissendium Çok klasik geliyor ve sık yaptığımız bir şey değil, özel gün haricinde boğaz manzaralı bir yerde yemek yemek. Direkt niyeti ortaya çıkaracak bir şey gibi.

Kadınım. Sizi seviyorsa evde etmeniz bile çok mutlu eder/etmesi gerekir. O yüzden samimi bir anınızda edin.

Oncelikle diz mi cokeceksin gercekten. Cokme : D

Cikar yuzugu ver yemek esnasinda. Limonlu bahce ilk bulustugunuz yer madem bence guzel olur. Hic gitmedim oraya, cok sikisiksa dedigin gibi yani yan masalar her seye sahit olacaksa yakinen baska yere gidin.

Sizin durumunuzdan ayri konusuyorum ben genel olarak bi yemekte, aksiyonsuz sade bir teklifi tercih ederim. Belki bu yuzden hic teklif asamasina gelememis de olabilirim, gosteris seven kadinlar daha talep goruyor : D

Ama naparsan yap diz cokme plz djdj

fotograflara baktim bana cok tatli ve sirin bir yer gibi geldi ya. yapi olarak öyle abarti seyleri sevmeyen, zamaninda kalabalik ortamda evlenme teklifi istememis biriyim.

pazar kahvaltisi icin yer ayirtip sonra uygun bir anda teklif edilebilir gibi geldi bana. manevi bir degeri de var mekanin sonucta. organizasyondan cok söylediginiz seyleri düsünmek önemli bence, dümdüz teklif etmeden öncesinde bi kac güzel söz vs.

Evlilik teklifi çok abartılacak bir şey değil aslında. Çok uzun uzadıya plan program yapmaya gerek yok. Evlilik teklifinde dikkat edilmesi gereken tek şey diz çökmemek :)

Ben limonlu bahçeye bundan Birkaç yıl önce gitmiştim Bence tatlı bir yer. Yani bence evlenme teklifi olayı tamamen karşındakine bağlı bir mesele. karşındaki Eğer böyle abartılı ve Instagram'da paylaşması için böyle havalı bir yer bekliyorsa limonlu bahçe olmaz fazla sade kalır.

Benim bir arkadaşımı sevgilisi Karaköy'de yemeğe çıkartmıştı Boğaz manzaralı rakı içmeye gitmişlerdi ama kız direkt de anlamıştı bugün bana evlenme teklif edecek galiba Çünkü bana güzel giyin falan dedi demişti. Yani eğer öyle bir ortam bekliyorsa anlayıp anlamaması önemli değil öyle bir yere götür.

Ama zaten mütevazı ve böyle daha sadelikten hoşlanan biri ise yemek yedikten sonra tatlınızı yerken yüzüğü çıkarıp işte teklifini yapabilirsin.

Ya da mesela Taksim'de Bir Şarap Evi bulup gel şarap içmeye gidelim Yarın akşam deyip böyle şarap içtikten sonra biraz Çakır keyif olduktan sonra yüzüğü çıkarıp romantik bir konuşma yapıp o şekilde de teklif edebilirsin.

Bu arada Bence de diz çökme hiç güzel bir hareket değil. Benim eşim evlenme teklifi ederken böyle insanların içinde diz çökseydi pek hoşlanmazdım.

her zamanki yerde teklif yapma bence. daha özenli olduğunu hissettirebilirsin de asıl mevzu evliliğe hazır olduğunda teklif etmek diyeyim ben de. teklif edip 2 sene sonra evlilikse sevgililigi bozma hiç

Şöyle bir fikir geldi aklıma. Bu fikir için ayrı duyuru açabilirsiniz sizce nasıl diye.

Gayrettepe metro durağının altında Diyalog Müzesi var. Sessizlikte diyalog ve karanlıkta diyalog diye 2 bölümden oluşuyor. Sessizlikte diyalog duyma engellilerle empati yapabilmek için kurulmuş karanlıkta diyalog ise görme engelliler için.

Sizin yerinizde olsam Sessizlikte Diyalog'a katılırdım.
www.istanbuldiyalogmuzesi.org

İşaret dili kullanmaya çalışıyorsunuz. Cafe bölümünde işaret diliyle sipariş veriyorsunuz falan. Kulaklık takıyorsunuz, sağır oluyorsunuz o an yani gerçekten. 3-4 aşamadan oluşuyor. Oyun gibi düşün bazı aşamalar oluyor.

Ben olsam etkinlik sonunda işaret diliyle evlilik teklifi ederdim yüzüğü de o an çıkarırdım.

Hiç beklemediği bir anda sürpriz bir teklif olur. Böyle bir etkinliğe davet ettiğiniz için ve duyarlı bir insansa daha fazla etkilenir. Çıkışta da metroya binin, taksim'e gidin, önceden manzaralı bir yerde rezervasyon yap, geceyi yemekle taçlandır. Bitti gitti, hayırlı olsun..

Ama tabi diyalog müzesini arayıp sorun etkinlik sonunda yüzük çıkarıp teklif etsem saygısızlık olur mu, o an eşlik edecek olan duyma engelli rehbere de bilgi verilir öncesinden. Ne olduğunu anlar en azından, insanlar alkış falan yapar. Bence onlar için de ilginç ve unutulmaz bir deneyim olur. Ben olumsuz bir şey diyeceklerini sanmıyorum. Max 2 dakikalarını çalmış olacaksın. Bunun için sıkıntı yapmamalılar.

Cesario +1.

Tabii ben "Akşam birlikte yemek yeriz, balık aldım" diyen bir adamın evine gidip, balık, salata falan hazırlayıp; sonrasında koltukta dizi izlerken evlilik teklifi almış bir insanım. Hala neden böyle oldu diye düşünürüm. (Şovlu evlilik teklifleri beni utandırır ama benimki de çok özensiz bence, belki kabul etmesem bugün daha mutlu olurdum.)

Güzel şık bi restoranda edin teklifinizi. Diz çökmeye, çok dikkat çekmeye gerek yok. Evet gönlü olan kadın için bunların hiç birine gerek yok, ama yıllar sonra da hatırlanacak bir anı olarak kalacak, arka planı güzel olsun.

@cesario Fikir çok hoşuma gitti. Daha önce Karanlıkta Diyalog'a gitmiştik kız arkadaşımın isteğiyle. Sessizlikte diyalog'a da gidelim demişti birkaç kez ama gidemedik henüz fırsat olmamıştı. Değerlendireceğim bunu sağolun.

Benim için bir önemi yok

önemi olmaz olur mu, var. maaş yatıyor. ama bunu görünce baktım, daha yatmamış :(

Ya çok saçma, dümdüz gün işte... dedi sabah uyanınca bugün 29 şubat diye mutlu olan insan :))

"Yıla fazladan gün eklendi ehehe" diye seviniyorum şahsen ben.

Edit: Niye 2100'de yokmuş ki diye merak ettim. Başkaları da merak ederse buyurun airandspace.si.edu

yani 29 şubat 2096 tarihinden sonraki 29 şubat 2400 yılında mı olacak?
başka bi deyişle biz ve bugün doğan insanlar öldükten sonra kimse 29 şubat tarihini yaşamayacak. 2400 yılında insanlık olur mu, sanmam.

ya ben heyecan duymadım çünkü takvim ve bu tarihe karşı malumatım çok düşük. ama belki 4 yıl sonra heyecan duyarım.

1 marta yetişmesi gereken işler vardı. bu hafta biraz savsakladım nasıl olsa ekstradan bi gün var diye.

edit:
ben sadece "dörtyüz'e bölünen yüzyıllarda" gibi düşünmüşüm hatalı olarak.
bi nebze heyecanım azaldı şimdi. düzeltme için teşekkürler.

@birseysorcaktim

Hayır 2096'dan sonraki 2104'te olacak. 100'ün katı yıllar için bu sadece. Onun dışında dörde bölünen yıllarda olmaya devam edecek tabii ki

Bizim maaşlar ayın son günü yattığından maaşı 1 gün geç almamıza vesile olduğu icin 29 şubat'ı kınıyorum.

Umrumda olmayan herhangi bir gün..

Bana bir şey ifade etmiyor. Ayın son ya da ilk günü maaşını alanların daha net hissettiği şekilde +1 gün oluyordur ama tabii. Ben ay ortasında aldığım için farkında bile değişim. Gerçi artık 21 Aralık gece indirimleri dışında herhangi bir şekilde bu günlere dikkat eden yok sanırım.

Ben de severim. Bir de ekinoksları... Yarın güneş aydedeyi yenecek derim, diğer sefer aydede kazanacak derim, sevinirim içimden :)

Yüksek sesle konuşuyor ve bu huyuma sinir oluyorum. Farkına vardıkça sesimi kısıyorum.

Yüksek sesle de mırıl mırıl alçak sesle de konuşan insanlara sinir oluyorum. Geçen bir bankada bankoda kadın bilgisayardan mırıl mırıl bir şeyler okuyor arada soru soruyor duymayınca tekrar sorarken suratını ekşitiyor. Kendimi eksikli hissetmeme sebep oldu. Ertesi günü yine gitmem gerekti. Sıra beklerken 2 farklı müşteriye de aynı şeyi yaptığını gördüm.

Herkes orta yolu bulmalı.

çok olmasa da yükseğe yakın sesle konuşuyorum sanırım.

Ama mırıl mırıl konuşan insanlara tahammülüm yok gerçekten. Bana dedikoducu tipleri çağrıştırıyorlar. sanki sürekli bi dedikodu halinde oldukları için normal sesle konuşmayı beceremiyor ve mırıl mırıl konuşuyorlarmış gibi :-P

Yüksek konuştuğumu sanıyorum ama çok alçak konuşuyorum, başkaları duymuyor.

makul ya da daha alçak bir sesle konuşurum. yüksek ses beni rahatsız ediyor, aynı zamanda içinde olduğumuz topluluğu da rahatsız eder ve "neden konuştuğumuz şeyi herkes bilsin ki" gibi hislere girerim. benimki de %100 sağlıklı bir düşünce değil ama yüksek ses kesinlikle yanlış...

Alçak. Telefonda, WP ses kayıtlarında sesini yükseltsene tepkisi çok alıyorum.

Yüksek sesle konuşan bir köylüyüm ve bu huyumdan nefret ettiğim gibi utanıyorum da

Duyma konusunda az da olsa sorunu olan insanlarin yüksek sesle konustugunu fark ettim. ben ise normal konusuyorum.

Alçak sesle konuşuyorum, hatta bazen ağzının içinden konuşuyorsun diye eleştiriliyorum ama yine de kafa ipmektense içime içime konuşurum daha iyi. Çünkü yüksek sesle konuşan insanlardan aşırı rahatsız oluyorum, bu konuda özellikle ayrı bir takıntım var.

alçak sesle konuştuğuma dair çok dönüt alıyorum iyisi mi bir diksiyon eğitimi almak.

ne alçak ne yüksek sesle konuşuyorum. ortalama olması gereken tonda.

alçak sesle konuşanlardan hazzetmiyorum. sinsi ve arkadan iş çevirmeyi seviyorlar gibi geliyor.

yüksek sesle konuşana da ağız burun girmek istiyorum. hele ofis, toplu taşıma gibi yerlerdeyse tam bir hanzo oe olduklarını düşünüyorum.

Alçak sesle konuşurum. Yüksek sesle konuşanlarla bir yere gidemiyorum, utanıyorum.

Eskiden utanç dolayısı ile alçaktı(sosyal fobi), eğitim alınca normal seviyeye çektim konuşma sesimi. Yüksek sesle konuşan insanları gürültücü olarak etiketlerim ve sesten rahatsız olurum. Görülme ve duyulma ihtiyacı ile ilgili olduğunu düşünüyorum yüksek sesin. Öfkeliyken ses yükseltmek de duy/gör artık beni davranışı olduğu için, yüksek sesle konuşan insanları bağırıyor gibi algılar ve hafif bir tedirginlik ile rahatsız olurum.

hiç böyle bir şey yokken son 3-4 yılda cok fazla "sesini duyamıyorum" yorumu almaya başladım. konusmaya enerji harcamak istemiyor gibiyim.

Yüksek sesle konuşanlara çok öfkeleniyorum, normal sesle konuşmaya çalışırım. Bir şekilde yükseldiğimi farkedersem hemen düzeltiyorum.

Normal sesle konuşuyorum. Sadece sinirlenmişsem ya da heyecanlanmışsam yüksek sesle konuşuyorum. O zaman da kontrol etmeye çalışırım.

Normalde "normal" bir tonla konuşurum öyle çok sesimi yükselten biri değilim ama kısık sesli konuşmak gerektiğinde çok beceremiyorum, fısıltıyla konuşmak mesela çok yorucu geliyor bana.

Bi de bazen gaza geldiğimde anlık yükselmeler yaşıyorum ama kendime kızıp düzeltiyorum.

Genelde hızlı konuşan biriyim, çok kelime yutmam da bazen kaptırıp gidince karşıdaki için anlaması zor olabiliyor.

alçak. ses tonum da yumuşak sanırım, farkedip yükseltmedikçe sesimi duyuramıyorum çoğunlukla. uğraşarak varsayılan değerleri yükseltmeye çalıştım bir dönem, askerken de çok bağırdım ama dönüşte yine indi, çözüm olmadı. ancak hararetli konuşurken ve sinilenince artıyor. benim kadar alçak sesle konuşan bir arkadaşım yok o yüzden nasıl hissettirirdi bilemiyorum, duruma göre ya sinir bozucu ya da gizemli olur herhalde. yüksek konuşulmasını da gereksiz agresif bulurum rahatsız eder beni.

Kuvvetli bir alkış.

Yani açıkçası bu durumdan memnun değilsen yeme işini durduracaksın. Buna diyetisyen ne yapabilir ki, sen kendini motive edeceksin. Kendine kafam iki kat oldu sonra gıdım çıktı deyip kendini durduracaksın. Ben de çok kilo alıp verdim. Bu iş sende bitiyor. Ben kendimi motive ettim mesela. Şu an gayet iyi görünüyorum. İstersen yaparsın.

Sabretmen gerekiyor. Sağlıklı yemeyi düzene sokmaya çalış. Sporu da zamanla oturtmaya çalış. En azından günde belli bir süre yürüyüş olabilir.

İkisini birden yapamıyorsan yemeni düzeltmekle başla. Belki bunları yaparken sevdiğin başka şeylere de odaklanabilirsin. Yemek yerken sevdiğin bişeyler izlemek, spor yaparken müzik dinlemek vs. gibi.

sağlık problemin olabilir mi acaba. şeker vb.

iltihap olabilir. doktora git. şimdi imkanın yoksa yarın git :)

yapabileceklerin:

evde sinüs rinse varsa, sinüs rinse yap.
sakız çiğne
esne ve yutkun
ağzını ve burnunu kapatıp burnundan nefes vermeye çalış
kulak damlası varsa, kullan

@gabe h coud aslında yapmadığım şey kalmadı. En son sinirden kulağıma tekme atmaya kalktım.

Muhtemelen kir birikmiş, tıkamış. yıkatacaksın, geçecek. Doktor şart gibi.

Şöyle bir yöntem de var derler ama bilemem.
www.youtube.com
www.trendyol.com

tekme atma, yumruk at. daha verimli.

bana kbb doktoru serumex vermişti. içinde gliserin olan bi solüsyon, büşon (kulağı tıkayan kir) yumuşatmaya yarıyor. ondan alabilirsin. bir ihtimal yumuşayıp kendi kendine akarsa rahatlayabilirsin. akmasa bile kbb'ye gittiğinde temizlik işlemin rahat olur. o kir sertleşince fena acıyor çünkü.

bir de kulak çubuğu, kulağın kaşınınca parmak sokmaca gibi aktiviteleri bırak. duşa mümkünse vazelinli pamuk tıkayarak gir. girmem dersen duştan sonra kulaklarına fön makinası tut. nem kalmasın.

1) Ilık su dolu su bardağına yarım çay kaşığı tuz, yarım çay kaşığı karbonat koyarak karıştır ve bu su bitinceye kadar burnuna sonuna kadar çek avuçların yardımıyla.

2) Google’dan Valsalva Manevrası’nı aratıp uygula. Bunu burnunu yukarıdaki adımla temizlediğinde yap ve günde 3 kezden fazla uygulama.
Kısaca: Burun deliklerini kapatıp burnundan üflemeye çalışırsın.

3) Ağrıyan kulağın sağ ise kafanı sağa, sol ise sola 30-60 derece eğ ve tek ayak üstünde zıplarken, dilin sonuna kadar dışarıda olacak şekilde serçe parmağını kulağının içine sokarak sarsmayı dene. Yani kulak kaşıma hareketi.

Sonuçta bunlar eğer komplikasyon yoksa rahatlatacak şeyler. İç kulak iltihabı geçiriyorsan antibiyotik, kulak damlası ve burun spreyi kullanabilirsin.
Bunu KBB uzmanı gördükten sonra reçete edecektir.

Geçmiş olsun.

Çok ciddi iltihap var agzinda, antibiyotik tedavisi görmesi gerekecek muhtemelen, bir süredir yemek yiyemiyor olabilir umarım buna bağlı başka bir sıkıntısı çıkmaz.

Calisivirüs olma ihtimali var. Mutlaka veterinere götür. Hatta teşhisi bana da söylersen mutlu olurum.

salya akıyor ağzından çok değil ama dudak etrafında ıslaklık var. sureklı yemek ıstıyor. yanı iştahı yerınde. fakat dişleri mi ağzımı ne bu ozellıkle o beyaz kur gıbı olan salkımsı sey ndır anlamıyorum. o nedenle sormak ıstedım.

Agzinda salya olmasi hayra alamet degil. Veterinerde kuduz asisini da yaptirt mutlaka.

Ahaha :D oltaya getirip bizi uçurtacak mısın? Yine de formata uyması için cevap vereyim: başım ağrıyor sabahtan beri.

neden ki, bu dertlesme duyurularini da mi yasakladilar?
o yuzden mi duyurunun helvasini yiyoruz?